Zaanstreek

Een Zaans terras is het terrein voor het 25ste Keijzerlijk Gesprek met wethouder Piet Keijzer. Een bevlogen man die graag verslag doet aan de SP Zaanstreek website.

Inmiddels is het een jaar geleden dat SP’er Piet Keijzer wethouder in de gemeente Zaanstad is geworden. Op 20 april 2006 om vier uur werd hij samen met zijn collega’s geïnstalleerd. Exact een jaar later spreekt hij af voor een nieuw ‘Keijzerlijk Gesprek’.

Piet Keijzer zegt dat de afspraak ‘toeval’ is. Normaal gesproken gaan de “Keijzerlijke Gesprekken’ per telefoon. Deze keer echter geeft de wethouder de voorkeur aan een terras ergens aan de Zaan. De voorjaarszon schijnt. De sfeer is ontspannen. Piet Keijzer heeft zijn winterjas uitgedaan. Hij legt deze samen met zijn aktetas op een paar stoelen bij een tafeltje verderop.
De kelner neemt de bestelling op. Een koud glas bier wordt geserveerd. “Jongens, het duurt een kwartiertje,” wordt er gezegd. Een tijdje later wordt een bord met bitterballen en loempiaatjes gebracht. De wethouder tast toe en vertelt dat hij bijna vergeten was dat het vandaag een jaar geleden is toen hij in functie trad. “Ik kreeg vandaag een bos bloemen hiervoor,” zegt hij al wijzende op een grote bos ruikers.
Het is vandaag de 25ste keer dat de wethouder een ‘Keijzerlijk Gesprek’ voert. “Het is een plezierige manier om mij te verantwoorden naar de SP leden en kiezers. Een weblog past niet bij mij. Ik heb de discipline hier niet voor. Zoiets moet je bijna dagelijks bijhouden. Nee, geef mij dan maar deze gesprekken,” zegt Piet Keijzer hardop lachend.
Zijn gezicht trekt in serieuze plooien wanneer hem gevraagd wordt hoe een gemiddelde dag voor de wethouder eruitziet. “Ik ben rond acht uur op mijn werk. Samen met mijn vrouw heb ik eerst een ontbijt thuis genomen. Dan lees ik ook de krant.” Zijn eerste afspraken op een werkdag worden rond de klok van negen uur gemaakt. Meestal is het een ‘intern’ overleg. Hiernaast zijn er regelmatig bezoeken buiten de deur van het gemeentehuis, zoals afspraken met organisaties die de wethouder wil spreken over het te voeren beleid. De druk op de agenda is hoog. Nauwlettend houdt zijn secretaresse deze ontwikkeling in de gaten. Tussen de middag gebruikt Piet Keijzer vaak de bedrijfskantine voor zijn lunch.
De werkdag eindigt meestal rond halfzes. Verder is hij zo’n twee a drie avonden beroepshalve van huis. Drie tot vier dagdelen probeert hij in de week voor zichzelf te houden. Een keer in de zeven weken is er weekenddienst in verband met eventuele calamiteiten. Zo zijn alle leden van het college een keer aan de beurt. Normaliter heeft de wethouder in een weekend zo’n zes tot acht uur leeswerk ter voorbereiding van zijn werk.
“Weet je wat ik een heerlijk moment vind? Op zaterdagochtend in mijn eentje boodschappen doen. Dan ga ik naar de bakker, de supermarkt en soms naar Le Cockelon. Heerlijk anoniem een beetje kneuterig rondsukkelen. Even geen aandacht, even niet in functie, even geen wethouder. Je wordt nu eenmaal grotendeels geleefd in deze baan,” stelt Piet Keijzer zichtbaar opgelucht over zijn wekelijks uitje. Niet dat hij een hekel heeft aan zijn werk. Integendeel zelfs. Hij vindt zijn werk, zoals hij zelf zegt, ‘boeiend en fantastisch’.
Bescheiden als dat Piet Keijzer kan zijn is hij dit ook over de hoogtepunten van zijn werk. Desgevraagd kost het hem duidelijk enige moeite om de juiste keuze te kunnen maken. “Bijvoorbeeld individuen helpen met hun problemen vind ik mooi om te doen. Dit doe ik via Sociale Zaken. Zo ben ik blij dat mede door mijn inzet een Afghaans gezin in Nederland kan blijven.”
Toen Jan Baas (PvdA) door de ‘vertrouwenscommissie’ als nieuwe burgemeester werd voorgedragen kwam de kritiek op deze vrijwel direct. Piet Keijzer voelde dat het niet deugde. Hij betreurt de gang van zaken. Qua dieptepunt zegt de wethouder achteraf voor de stadswachten van Stichting Veiligheidszorg eerder ingegrepen te willen hebben. “Dit zeg ik met de wijsheid van nu,” stelt hij vastbesloten. Zijn blik in de ogen wordt ernstiger wanneer Piet Keijzer dit onderwerp aanroert. Het is voor de werknemers intussen goed afgelopen. Iedereen behoudt zijn baan.
De ogenschijnlijk eenzame hoogte als SP wethouder vindt Piet Keijzer wel meevallen. De samenwerking met het college, de ambtenaren en de gemeenteraad zegt hij zeer goed te vinden. Met zijn partij zijn er regelmatig contacten om elkaar scherp te houden. De overleggen met de SP fractie en het SP Zaanstreek bestuur zijn wel eens pittig, maar dat vindt hij goed. “Ik vind de contacten met de SP leden ook belangrijk. Wij hadden onlangs een bijeenkomst over ‘wonen’. Mij valt dan op dat mensen hun rechten slecht kennen. De eigen rol bij bijvoorbeeld de sloop van woningen wordt onderschat. Ik verbaas mij hier echt over. Bewoners zouden zich meer moeten organiseren,” zegt hij terwijl een tweede glas bier besteld wordt.
Kritiekloos naar zijn eigen partij is Piet Keijzer niet. Hij zou meer contacten met de landelijke SP willen hebben. “Neem zo’n onderwerp als wel of niet een SP burgemeester leveren. Ik weet dat de partij terecht tegen benoemde burgemeesters is, maar wat zou het mooi zijn wanneer de SP ook op dit bestuurlijk niveau opereert. Door de enorme zetelgroei van de SP is natuurlijk een aanslag gedaan op het kader. Dat is een dilemma.”
Op provinciaal niveau had de wethouder graag gezien dat zijn partij vertegenwoordigd is in het IPO (Inter Provinciaal Overleg). “Het is een gemiste kans. Wij hadden wel in het IPO moeten zitten. Daar kun je geld vandaan halen en invloed uitoefenen op de agenda’s, al is het IPO niet direct een democratisch orgaan. De invloed van de SP oppositie in de Tweede Kamer gericht tegen de PvdA kan, als je daar in Zaanstad met elkaar niet over spreekt, van betekenis worden voor het lokaal bestuur. Ik vind dat we hier kunnen en moeten laten zien dat een bestuur met CDA, GroenLinks, PvdA en SP prima werkt,” vindt Piet Keijzer.
De zon gaat intussen onder en verplaatst zich naar het uiterste randje van het terras. Het wordt koud. Een derde biertje wordt niet genomen. Bovendien zijn de snacks op. Piet Keijzer rekent af met de uitbater van het terras. Even later rijdt hij op zijn fiets richting huis. Hij gaat een nieuw weekend tegemoet. In de linkerfietstas de bos bloemen en in de rechter zijn aktetas. Nog even draait hij zich om en zwaait gedag. Soepel fietst hij de brug op die over de Zaan gaat. Weg is hij. Echter nog vele malen zal de weg terug genomen moeten worden door Piet Keijzer. Dit is de gang naar het gemeentehuis, waar hij werkt met grote passie als wethouder