Zaanstreek

Motie van wantrouwen geen spelbreker voor 50ste Keijzerlijk Gesprek

Door: Willem Croese

KOOG AAN DE ZAAN – Heel even lijkt het erop dat een klein feestje verstoord wordt voor Piet Keijzer. De SP'er is sinds 20 april 2006 wethouder en u leest nu het 50ste Keijzerlijk Gesprek. Donderdagavond 29 mei heeft de ZOG-fractie een motie van wantrouwen ingediend tegen hem en zijn collega Robert Linnekamp. Beide wethouders zouden volgens de indieners gefaald hebben rondom de Wilheminastraat in Krommenie.

De motie van wantrouwen is verworpen op de vier stemmen van de ZOG na. Ook een ROSA motie van afkeuring gericht aan het adres van Robert Linnekamp, heeft het niet gehaald in de gemeenteraad. Piet Keijzer is opgelucht:
,,Inhoudelijk was er geen reden voor een motie van wantrouwen. Niemand wist hoe ernstig de stand van zaken was in de Wilhelminastraat. Alles is gecontroleerd en met de kennis van nu weten wij dat zoiets de volgende keer anders gedaan moet worden.”

Ruimhartig oplossen

Om het 50ste Keijzerlijk Gesprek een feestelijk tintje te geven nodigt Piet Keijzer uw verslaggever uit voor een drankje en een hapje op het terras van café De Toog. Wij nemen plaats op de steiger van het etablissement aan de Zaan. Het verkeer raast over de Willem Alexanderbrug en de cafébezoekers zijn allemaal in gesprek. Toch vindt het gesprek plaats in alle rust.
Onmiddellijk gaat de wethouder verder over de kwestie Wilhelminastraat, nadat hij al op straat is begonnen over de afloop van de motie van wantrouwen.
,,De schuldvraag moet je loskoppelen van de hulpvraag. Het kan toch niet zo zijn dat wij deze bewoners op straat zetten. Uit humanitaire overweging moeten wij de zorgplicht op ons nemen door de problemen ruimhartig op te lossen. Ook de raad is hiervan overtuigd”, stelt Piet Keijzer.

Keukentafelgesprek

De gedupeerde bewoners van de Wilhelminastraat zullen wat wethouder Piet Keijzer betreft zogenaamde 'keukentafelgesprekken' krijgen, waarin zij kunnen aangeven in de huidige woning te willen blijven wonen of in de toekomst in een woning op het naastgelegen terrein van de voormalige gasfabriek.
,,De financiële gegevens moeten dan op tafel komen, zodat hulp op maat gegeven kan worden. Bij een financiering wordt gekeken naar de casco, de fundering, het inkomen en vermogen van de bewoners en de overwaarde van het huis. Mensen die uiteindelijk de kosten niet kunnen betalen komen in aanmerking voor een vangnetregeling. Er is funderingsherstel gedaan bij ruim zeshonderd woningen in de gemeente, waarvan slechts vijf gezinnen gebruik hebben gemaakt van die regeling.”

Verschil maken

Voor de Wilheminastraat wordt geen uitzondering gemaakt wat deze oplossing betreft. De wethouder gaat uit van 'gelijke monniken, gelijke kappen'. Een verschil qua afhandeling met andere bewoners in Zaanstad valt volgens hem niet te billijken.
Toch wil Piet Keijzer het verschil maken als wethouder. ,,De Wilheminastraat is een ingewikkeld vraagstuk, waar ik graag mijn tanden in wil gaan zetten. Ik vind het een fantastische klus om te doen. Binnen drie tot vijf jaar moet het opgelost zijn, zodat de hele buurt weer vijftig jaar meekan.”

Plat eigenbelang

Op de vraag wat zijn dieptepunten van het afgelopen jaar zijn neemt Piet Keijzer even de tijd. Hij bestelt nog een glas bier en een schaal met snacks laat hij ook aanrukken. Terwijl de bediening van het café de bestelling serveert antwoordt de SP'er:
,,Absoluut de Wilhelminastraat, maar ook de Jedelooschool. Ik ben over dit laatste teleurgesteld dat er geen vergelijk is gekomen.”
De wethouder houdt van respectvol omgaan met elkaar. ,,Ik hou van fair play”, gaat Piet Keijzer verder. ,,Neem de vuilstort Nauerna. Daar is doelbewust informatie uit zijn context gehaald om invloed uit te oefenen op de leden van de gemeenteraad. In veel gevallen bij het binnenstedelijk bouwen is er sprake van 'plat eigenbelang'.
Ik zie en hoor liever echte argumenten die er toe doen en die een maatschappelijk karakter hebben. Je moet niet alleen bezwaren maken om bezwaren te maken. Solidariteit betreft ook de woningzoekenden die een goed huis zoeken. Die hebben bijna nooit een stem in dergelijke kwesties. De buurt waar gebouwd gaat worden echter wel, men laat dat soms onevenredig hard horen. Solidariteit gaat wat mij betreft, vaak over de grenzen van de betreffende buurt heen.”

Hoogtepunten en wensen

Natuurlijk is het niet allemaal kommer en kwel wat Piet Keijzer te melden heeft. ,,De hoogtepunten van het afgelopen jaar zijn de goed verlopende invoering van de Wet Inburgering. Daar ben ik zeer tevreden over. Ook het huiskamerproject voor Ama's (jonge asielzoekers) verloopt naar wens. En vergeet niet dat wij de gemeentelijke inkomensondersteuning hebben weten te verhogen tot 110 procent van het minimumloon, waardoor mensen met weinig inkomen meer ruimte krijgen.”
Voor het komende jaar wil de wethouder nog meer aandacht besteden aan de Wet Werk en Inkomen. ,,Het aantal mensen dat gebruik maakt van de bijstand is aanzienlijk gedaald, maar het gaat nu minder snel naar beneden.” Piet Keijzer en zijn ambtenaren stuiten op de harde kern en dat baart de wethouder zorgen, want hij is van mening dat mensen in de bijstand ook perspectieven moeten krijgen en maken.
Verder wil hij een kwaliteitsdiscussie over wonen en vooral de openbare ruimte. ,,De stad ziet er op veel plekken versleten uit. Denk aan bestrating of beschoeiingen aan de waterkant. Het aanzicht van Zaanstad moet verbeterd worden. Wat wonen betreft moeten wij ook denken aan het op water wonen. Er zouden meer plekken moeten komen.”

Weblog

,,Een weblog past niet bij mij. Ik heb de discipline hier niet voor. Zoiets moet je bijna dagelijks bijhouden. Nee, geef mij dan maar deze gesprekken”, zegt Piet Keijzer in het 25ste Keijzerlijk Gesprek op 24 april vorig jaar.
Mooi dat de wethouder voor de vorm van de tweewekelijkse interviews kiest, maar opmerkelijk is zijn vorig jaar gedane uitspraak wel. Het college is onlangs zelf een weblog begonnen op de website van de gemeente Zaanstad.
Ook Piet Keijzer heeft intussen hiervoor een bijdrage geleverd. Zijn stuk is op 29 mei gepubliceerd en gaat onder andere over de verhuizing van Studio City. Door dit bruggetje naar de tweewekelijkse gesprekken moet hij hartelijk lachen.
,,Inderdaad geef ik de voorkeur aan de Keijzerlijke Gesprekken. Echt, een weblog hoort niet bij mij, maar ik doe wel uit solidariteit mee met die van het college. Je moet het zien als een kijkje in de keuken. Mijn eerste bijdrage heb ik vier keer moeten schrijven voordat ik tevreden was. Om maar aan te geven dat het niet echt op mijn lijf geschreven is”

Pers

De contacten met de lokale pers zegt Piet Keijzer goed te vinden. ,,De berichten komen wel goed in de krant. Natuurlijk zou je als brenger van het nieuws het wel eens anders willen zien, met meer nuances erin, maar de verhalen kloppen doorgaans goed. Wel mis ik soms bij het Dagblad Zaanstreek 'hoor en wederhoor'. Dat wordt niet altijd goed ingevuld.”
Voor wat de laatste opmerkingen betreft zijn dezelfde soort geluiden te horen op woensdagavond 28 mei tijdens een avond over de lokale pers van stichting Babel. De pers beklaagt zich dat de politiek te weinig van zich laat horen.
Omgekeerd bestaat in het algemeen de klaagzang van politici dat de pers te weinig oren zou hebben naar de verhalen en nieuwsberichten in de gemeente. Piet Keijzer herkent deze klachten niet direct. ,,Ik doe het andersom. Je moet namelijk journalisten uitnodigen en zelf het nieuws brengen, zowel goed als slecht.”

Opinie

Het 'Zaanstad Journaal' bestaat uit berichtgeving van de gemeente die in een huis-aan-huis-krant verschijnt. Het zijn gekochte pagina's. Volgens de toehoorders van de Babelavond bestaan deze pagina's altijd uit goed nieuws dat zeer uitbundig gebracht wordt. Men ziet dergelijke berichten liever geschreven door journalisten van de krant.
Piet Keijzer: ,,Dat kan wel zo zijn, maar met een huis-aan-huis-krant bereiken wij zo'n 60.000 huishoudens. Het Dagblad Zaanstreek heeft bijvoorbeeld 18.000 abonnees, dus dat is veel minder. Bovendien voor nul euro ontvangt men nu ons nieuws.”
Andere kritiek is dat er onvoldoende opinie zou zijn. Al wordt dit door het Noordhollands Dagblad bestreden, want er bestaan wel degelijk opiniepagina's in deze krant. Bij landelijke dagbladen is het gewoon om opiniestukken in te leveren. Dit roept de vraag op waarom de wethouder niet eens zo'n stuk schrijft.
,,Ik heb hier eerlijk gezegd nooit aan gedacht”, antwoordt Piet Keijzer. ,,Dit zal ik in het college bespreken.”

Het bier en de snacks zijn op. Piet Keijzer keert weer naar huis. De weektaak zit er op, al moet hij zich voorbereiden op een werkbezoek aan de stad Liverpool. Of hij daar nog een 'Magical Mistery Tour' gaat doen is de vraag.