h

Extra impulsen voor Zaanse jongeren

15 november 2008

Extra impulsen voor Zaanse jongeren

Betsyfonds ervaringen brachten Piet Keijzer op het computerproject voor scholieren

Door: Willem Croese

ZAANDIJK – Kinderen die uit een gezin komen met een laag inkomen kunnen een computer, een printer en een internetabonnement krijgen van de gemeente. Werk en Inkomen wethouder Piet Keijzer heeft 31 oktober de eerste tien computers overhandigd. Hij heeft eveneens een convenant getekend voor leerlingbouwplaatsen, zodat ook hier kansen liggen voor jongeren.



Wethouder Piet Keijzer tekent leerlingbouwplaatsen convenant
Foto: Gemeente Zaanstad

Tien gemeenten en diverse organisaties zetten hun handtekening onder het document samen met de wethouder en het Samenwerkingsverband Praktijkopleiding Bouw (SPB). Volgens Piet Keijzer valt de instroom tegen van de hoeveelheid jonge bouwvakkers. ,,Vakbekwaam personeel is hard nodig, want er wordt veel gebouwd in Zaanstad. Mijn taak is het om als wethouder Wonen en Sociale Zaken aandacht te vragen voor het vak en het onderwerp.”

Honderd procent

Enkele weken later gaf de wethouder het startsein in Zaanstad voor de leerlingbouwplaatsen door een gevel te plaatsen in Saendelft waar een nieuwbouwproject is gestart. Hiermee wilde hij aangeven dat het convenant geen geneuzel is voor de bühne.
,,Die symbolische daad is serieus. Ook de bouwbedrijven werken gemotiveerd mee. Zij doen het zelfs graag. Immers die bedrijven hebben er zelf belang bij dat er voldoende gekwalificeerd personeel is. Leermeesters begeleiden de leerlingbouwvakkers uitstekend. Met bijna honderd procent zekerheid hebben deze jongeren een baan.”



Wethouder Piet Keijzer plaatst een gevel in Saendelft
Foto: Gemeente Zaanstad

Praktijk

De oorzaak van het tekort aan jonge bouwvakkers ligt volgens Piet Keijzer aan het huidige onderwijssysteem. ,,De ambachtschool bestaat niet meer. Toen dat nog wel bestond werden vakmensen opgeleid. De VMBO techniek opleidingen zijn te algemeen, waardoor het onvoldoende aansluit op de praktijk van een gespecialiseerd vak. Gelukkig vangt de Praktijkschool het tegenwoordig wel op.”
In 1985 was de wethouder zelf een leerlingbouwvakker. Hij wilde het dak van zijn woning verhogen, maar zijn budget was niet toereikend genoeg. Met de aannemer maakte Piet Keijzer de afspraak dat hij als 'leerlingtimmerman' mee zou werken, waardoor de kosten lager uit zouden vallen. Voorwaarde was wel dat het werk op tijd klaar moest zijn en als het de aannemer niet zou bevallen kon de wethouder erop rekenen weggestuurd te worden.
,,Dat gebeurde niet. Drie weken lang heb ik meegewerkt. Ik heb er ontzettend van genoten, maar werd wel geconfronteerd met mijn eigen beperkingen en ontdekte dat ik het vak niet in mijn vingers had. Mijn bewondering voor het werk van de bouwvakkers steeg nog hoger dan ze al was en in mijn geurgeheugen heeft de heerlijke lucht van natte specie en vers gezaagd hout een warme plek weten te vinden.”

Passend werk

Het voorbeeld van de leerlingbouwplaatsen smaakt wat Piet Keijzer betreft naar meer. Als het nodig is hij bereid om nog meer van dergelijke convenanten te tekenen met andere bedrijfstakken.
,,Wij moeten aan de slag om te kijken hoe mensen en werk passend bij elkaar komen. Er worden steeds meer gesprekken gevoerd met werkgevers hierover.”
Er zijn ook voorbeelden uit andere gemeenten. Zoals in de installatietechniek waar monteurs verder worden opgeleid, zodat zij ook in andere processen van het werk mee kunnen draaien. Bij de vervoersmaatschappij Arriva beginnen mensen op de taxibus om later het grote werk te kunnen doen. Deze taakdifferentiatie vindt de wethouder van belang, waardoor werk meer passend gemaakt wordt voor de beschikbare mensen en zo meer mensen aan het werk komen.

Kansloos

In het onderwijs wordt steeds meer gebruik gemaakt van computers en internet. Een kind dat opgroeit zonder computer is volgens Piet Keijzer kansloos.
,,Informatie opzoeken en werkstukken maken kan niet zonder computer en internet. Cijferlijsten, roosterwijzigingen en dergelijke worden tegenwoordig opgezocht via de website van de school. Het leven zonder een computer is steeds ingewikkelder. Ook in de privésfeer. Veel clubbladen worden bijvoorbeeld via internet verspreid.”
Staatssecretaris Ahmed Aboutaleb van Sociale Zaken en Werkgelegenheid stelde onlangs 332.000 euro per jaar beschikbaar voor 2008 en 2009. Een deel hiervan zal door de gemeente Zaanstad eerdaags gebruikt worden voor cultuur en sport. Het andere deel is aangewend voor de aanschaf van computers en internetabonnementen. Kinderen uit arme gezinnen komen hiervoor in aanmerking.

Computerproject

De gemeente sprak met het Zaans onderwijs over dit voornemen. Het basisonderwijs vond het plan te ingewikkeld voor hun leerlingen. De middelbare scholen echter raakten zeer enthousiast. Allemaal waren zij bereid mee te doen. Binnen tien weken was de regeling voor elkaar.
Alle ouders, die kinderen hebben in de eerste of de tweede klas, kregen een brief waarin het project werd uitgelegd. Degenen die meenden in aanmerking te komen hiervoor konden een aanvraag indienen.
,,De verwachting is dat zo'n driehonderd pc's uitgedeeld worden met een uitloop van nog eens honderd. Totaal zijn de kosten van het computerproject over drie jaar ongeveer 1200 euro per kind”, aldus Piet Keijzer.



Wethouder Piet Keijzer overhandigt de eerste tien computers
Foto: Gemeente Zaanstad

Betsyfonds

Volgens de wethouder is het plan spontaan ontstaan. ,,In de Bieb heb ik gezien hoe het werkt. Daar worden computers veel gebruikt voor huiswerk. In mijn eigen omgeving zie ik ook veel kinderen hun schoolwerk doen met een pc. Ik dacht aan de tijd dat mijn vader bij Polak en Schwarz werkte. Via het ´Betsyfonds´ van dat bedrijf ging ik als kind in de zomer een week naar Putten op vakantie en later werden mijn studiekosten deels door het fonds betaald. Aan het ‘Betsyfonds’ bewaar ik heel warme herinneringen.”
Dit alles bracht Piet Keijzer op het idee om het computerproject met de zogenaamde Aboutalebgelden te betalen. Het college van B en W stemde hiermee in. De eerste tien pc´s en internetabonnementen werden door de wethouder uitgedeeld.
,,De kinderen waren dolblij. Die kracht en spontaniteit is weliswaar mooi om te zien, al kreeg ik er wel een dubbel gevoel bij. Armoede, die nauwelijks afneemt in een rijk land als Nederland, is een schande van de bovenste plank. Maar de betreffende kinderen zijn goed geholpen en dat is veel belangrijker dan mijn dubbele gevoelens.”

Met de impulsen van de computers en de leerlingbouwplaatsen wil Piet Keijzer extra aandacht geven en vragen voor Zaanse jongeren in het onderwijs en op het werk, zodat zij betere mogelijkheden krijgen.

U bent hier