Zaanstreek

Piet Keijzer: 'Armoede is en blijft een schande in een land als Nederland'

Door: Willem Croese

ZAANDIJK – Armoede bestrijden is lokaal niet altijd een eenvoudige zaak, daarom wil staatssecretaris Ahmed Aboutaleb (PvdA) gemeenten een belangrijkere rol geven door hen zelf grotendeels het beleid te laten bepalen. Vanaf 1 januari 2009 is de Wet werk en bijstand (Wwb) gewijzigd waardoor gemeenten eigenhandig de verordening 'langdurigheidstoeslag' vast moeten stellen. Dit klinkt als muziek in de oren van Piet Keijzer, wethouder Sociale Zaken in Zaanstad, want hij wil graag het beleid vereenvoudigen en verbeteren door meer maatwerk te leveren.

Voedselbanken zouden door moeten verwijzen naar de lokale overheid en niet andersom, is de stelling van de staatssecretaris. Verstrekking van gratis voedselpakketten door Voedselbanken noemde Ahmed Aboutaleb een pleister en geen geneesmiddel. ,,Volgens hem maken gemeenten te weinig gebruik van de mogelijkheden om zelf in noodsituaties hulp te bieden”, meldde de NRC op 4 december 2008.

Dubbel

De Zaanse wethouder Piet Keijzer is het van harte eens met Ahmed Aboutaleb. De populariteit van het programma 'Effe geen cent te makken' met zanger René Froger en zijn vrouw kent zijn weerga niet. De Voedselbank werd nog eens extra op de kaart gezet. Presentatrice Linda de Mol gaf vervolgens de Zaanse Voedselbank 230 pakketten.
Piet Keijzer volgde alle publiciteit van de afgelopen tijd. ,,Dubbel ben ik hier in, want ik vind het een goedkoop soort entertainment, al moet ik toegeven dat het wel een positief effect heeft voor de Voedselbanken en de gebruikers hiervan.”
Afgelopen zomer was er bijna geen eten meer voor de klanten van de Zaanse Voedselbank. Samen met zijn collega Hans Luiten kroop de SP-wethouder in de pen. Zij schreven samen grote bedrijven aan om hulp te verlenen. Eén van de effecten is dat supermarkten bereid zijn langer door te gaan met het inzamelen van voedsel.
Sceptisch is en blijft Piet Keijzer over de manier van de huidige mediagekte voor de Voedselbank. ,,Een keer het geweten sussen door deze aandacht te geven en daarna de andere kant opkijken vind ik gevaarlijk, want armoede is en blijft een schande in een land als Nederland.”

Hulpfondsen

De lokale overheid moet ook problemen oplossen. ,,Mensen die in de schuldsanering of de bijstand zitten kunnen van hun geld genoeg eten kopen, maar niet iedereen beseft dat. Van belastingregels zoals huurtoeslag wordt te weinig gebruik gemaakt. Met zulke toeslagen kun je het inkomen op orde brengen. Het is onze taak om mensen hierop te wijzen. En doorverwijzen naar de Voedselbank doen wij als gemeente zeker niet”, reageert Piet Keijzer.
Met gemeentelijke hulpfondsen denkt de wethouder mensen met een krappe beurs door moeilijke tijden heen te krijgen. De gemeente Zaanstad heeft voor het jaar 2008 de norm gehanteerd van 110 procent van het sociaal minimum. Tot dat percentage worden mensen qua inkomen bijgestaan waar het nodig is. De SP Zaanstad fractie is van mening dat het percentage een verhoging verdient tot 120 procent. Een motie van Piet Keijzer's partijgenoten om die mogelijkheid te onderzoeken heeft het in de gemeenteraad gehaald.
Piet Keijzer: ,,Het onderzoek vindt nu plaats. Verder hebben wij de opdracht om het bereik van minima te verbeteren door voorlichting via folders, websites en dergelijke over de bestaande regels. Voor de zomervakantie van 2009 komt de tweede Zaanstad 'armoedemonitor' met aanvullende voorstellen, die wij in de raad zullen bespreken.” De discussie om de regeling van 110 naar 120 procent te verhogen wordt in de gemeenteraad verder gevoerd.

Langdurigheidstoeslag

Intussen staat de tijd niet stil. De wetswijziging van de Wwb om de langdurigheidstoeslag in een verordening te regelen is in het college behandeld. De voorstellen van Piet Keijzer worden door de burgemeester en wethouders van Zaanstad ondersteund.
De langdurigheidstoeslag is wettelijk voor mensen die vijf jaar en meer op het sociaal minimum niveau zitten. Zij hebben vaak geen mogelijkheden geld te reserveren voor onverwachte hoge kosten, zoals vervangingsuitgaven. De wethouder wil afwijken van die vijf jaar. Hij stelt een periode van drie jaar voor, zodat mensen niet sneller in de problemen komen. Opvallend detail is dat zijn partij in de raad bij de begrotingsbehandeling een motie indiende om dezelfde vijf jaar naar drie te verkorten. Echter de motie werd afgewezen door een meerderheid van de gemeenteraad en nu komt het college zelf met dit voorstel.
,,Jammer, maar dat hoort blijkbaar bij het politieke spel. Elkaar af en toe een succesje gunnen zou het politieke leven veraangenamen. Vijf jaar op het minimum is een lange tijd. Laten wij beginnen met inkomens- ondersteuning vanaf drie jaar. Bovendien is hiervoor in de gemeentelijke begroting voldoende ruimte aanwezig. Mensen die het geld hard nodig hebben kunnen het werkelijk krijgen. Er is nu geen extra geld van het Rijk, maar dat komt er wel vanaf 2010”, vertelt Piet Keijzer.
Verder wil de wethouder de langdurigheidstoeslag verhogen naar het niveau van de regeling 'Vergoeding Duurzame Goederen' en verhoging voor alleenstaande ouders naar het niveau van gehuwden. De minimum leeftijd wordt als het aan hem ligt verlaagd van 23 naar 21 jaar. Vervolgens zullen de budgetten van de langdurigheidstoeslag en de regeling vergoeding duurzame gebruiksgoederen samengevoegd worden tot één budget. De totaal verwachte kosten zijn € 61.269 en dat blijft weer binnen de begroting van 2009.

Voordat de voorstellen realiteit zijn worden eerst de Cliëntenraad van Sociale Zaken en de gemeente Oostzaan geraadpleegd. De Oostzaners nemen alle diensten af van Zaanstad en kunnen dus kiezen hetzelfde te doen, maar daar gaat de gemeenteraad van Oostzaan uiteraard zelf over.
Piet Keijzer: ,,De Cliëntenraad zal ongetwijfeld blij zijn met de plannen. Ik verwacht dat in januari 2009 de gemeenteraad van Zaanstad het goedkeurt en dan kan alles met terugwerkende kracht vanaf 1 januari 2009 ingaan.” Zijn ambitie is om het allemaal eenvoudiger en beter te maken voor al die mensen die deze hulp nodig hebben in plaats van direct naar de Voedselbank te moeten gaan.