Zaanstreek

Wethouder Piet Keijzer pleit voor acceptatie van elkaar

Tekst en foto's: Willem Croese

KROMMENIE – Muzikanten van de fanfare Onderling Genoegen verzamelen zich even na zeven uur 's avonds in de Zuiderhoofdstraat onder de luifel van een winkel, recht tegenover het voormalig gemeentehuis van Krommenie. Langzaam lopen belangstellenden naar deze plek waar jaarlijks op 4 mei de dodenherdenking wordt gehouden. Ook wethouder Piet Keijzer is aanwezig.

Rond de klok van half acht luidt de klok van de kerk. Vliegtuigen maken een denderend lawaai, terwijl zij richting Schiphol vliegen. Tegen tien voor acht wordt het stiller wanneer ze even niet over Krommenie komen. Terecht, want zeven scholieren van 'Het Palet' dragen gedichten voor en dat moet gehoord worden. Zichtbaar gespannen declameren deze jongeren hun teksten. Een van hen wijst op het feit waarvoor de dodenherdenking volgens haar ook is bedoeld. ,,Vandaag herdenken wij alle gestorven mensen.”
De dirigent van Onderling Genoegen kijkt op zijn horloge, zodra het uurwerk acht aangeeft krijgt de trompettist het startsein voor het spelen van 'The Last Post'. Het is verder stil op de vogels na, zij zingen hun vrolijke noten. Hierna zet de fanfare het Wilhelmus in. Enkele mensen zingen het volkslied uit volle borst mee en de rest luistert.
Vertegenwoordigers van organisaties staan klaar in de rij om bloemen neer te leggen. Met strakke gezichten lopen zij naar het oorlogsmonument, dat links van het oude gemeentehuis staat. Als eerste legt de wethouder een krans.

Even later neemt Piet Keijzer plaats achter de microfoon. Hij spreekt namens het college van Zaanstad en opent zijn verhaal met de woorden: ,,We hebben net twee minuten stilte mogen houden voor de mensen die hun leven lieten tijdens de Tweede Wereldoorlog. Ik zeg 'mogen' houden, want wij hebben de vrijheid om bij deze mensen stil te blijven staan.”
Volgens de SP'er is vrijheid een absolute voorwaarde voor het bepalen van de eigen identiteit. Tolerantie hoort daarbij, maar in onzekere tijden is het niet altijd eenvoudig om vertrouwen in elkaar te hebben en open te staan voor andermans mening. Piet Keijzer pleit daarom voor acceptatie, zodat iedereen ruimte heeft om zich te ontwikkelen. ,,Vrijheid is een werkwoord en dat krijg je nooit cadeau.”
De sobere plechtigheid wordt door iemand van het 4 mei-comité afgesloten. Iedereen wordt bedankt voor de komst en medewerking. Rustig keren de aanwezigen huiswaarts. De Zuiderhoofdstraat geeft nog even het beeld van de dodenherdenking, namelijk rustig en ingetogen.