Zaanstreek

Minister Eberhard van der Laan beloont inzet Piet Keijzer en Dienst Integratie met taart

Tekst en foto: Willem Croese

ZAANDIJK – Het werkwoord inburgeren is de afgelopen jaren een begrip geworden dat niet meer weg te denken is. De Wet inburgering is sinds 30 november 2006 een feit. In de periode van 2008 tot 2011 moeten landelijk 60.000 voorzieningen per jaar aangeboden worden. Slechts 13 van de 52 grote gemeenten voldoen aan de vereiste norm, waaronder Zaanstad.

Piet Keijzer en inburgeraars

Integratie minister Eberhard van der Laan heeft deze gemeenten ieder een doos gebak gestuurd voor hun prestatie. Volgens wethouder Piet Keijzer is dit gebaar zeer gewaardeerd door de ambtenaren die dagelijks hard werken voor de inburgering. Waarom zijn gemeente deze klus beter heeft gedaan dan andere steden is hem onbekend. ,,Ik ken niet de problemen van anderen, maar ik weet wel hoe wij het gedaan hebben. Als dat het geheim van het succes is mag iedereen het weten.”

Succesfactor

De periode van minister Rita Verdonk lijkt voor de wethouder een eeuwigheid geleden. Eberhard van der Laan, de huidige minister, stelt dat de uitvoering van de inburgeringswet moeilijk is geweest. Vooral de voorbereidingstijd is voor veel gemeenten een probleem gebleken.
,,Bij ons is het juist een succesfactor geworden door op tijd te beginnen. Vermoedelijk hebben andere gemeenten eerst de discussie in de Tweede Kamer afgewacht. Wij zijn daarvoor al aan het werk gegaan zonder de exacte invulling van de wet te kennen. Toen de Wet inburgering (Wi) door het parlement werd aangenomen was het bij ons op de knop drukken om de inburgering te laten draaien”, beredeneert Piet Keijzer.

Resultaten

Voordat Zaanstad destijds zover is staan onderwijs- aanbieders te trappelen om in aanmerking te komen voor de inburgeringscursussen.
,,Op kwaliteit hebben wij geselecteerd en vervolgens op prijs. Verder wilden wij geen drempels opwerpen. De verplichte eigen bijdrage van de cursisten kan omgezet worden in een premie. Tachtig procent van de lessen volgen en aan het examen deelnemen zijn de voorwaarden hiervoor. Vrijblijvend is het dus niet. Ik ga ervan uit dat mensen de Nederlandse taal willen leren.”
In het Zaanse Regenboogoverleg zijn allochtone zelforganisaties vertegenwoordigd. En aan hen is gevraagd ook actief mensen te benaderen voor de inburgering. Degenen die echter door fysieke of mentale redenen niet in staat zijn de cursus te volgen worden op kosten van de gemeente medisch gekeurd. Zij krijgen daarna eventueel een vrijstelling.
Alle kandidaten krijgen een intakegesprek om te toetsen wat het startniveau en het leervermogen is. Op deze wijze worden groepen samengesteld op vergelijkbaar niveau. De onderwijsaanbieders Prins & Heida en Tiff Company leveren maatwerk. Inburgeraars die overdag werken volgen avondcursussen.
Piet Keijzer: ,,De resultaten volgen wij scherp. De opkomst, absentie en het slagingspercentage zijn van belang. Maandelijks wordt ambtelijk de stand met de aanbieders doorgenomen. Ieder kwartaal krijg ik een bestuurlijke rapportage, zodat ik de vorderingen kan volgen. Dit gaat naar tevredenheid.”

Voldoende budget

In het jaar 2009 moeten 450 mensen starten met de inburgering. Eind juli zijn dat er 277. In de resterende periode komen 173 mensen aan de beurt. Volgens Piet Keijzer is het hard werken, maar het is haalbaar.
Boven het landelijke inburgeringsbudget van € 260 miljoen heeft de minister € 460 miljoen toegevoegd voor de periode van 2008 tot 2011. De Zaanse wethouder zegt echter binnen zijn budget te kunnen werken.
,,Wij hebben afspraken gemaakt voor 1349 inburgeraars en dat is uitvoerbaar. Het kan best zijn dat grotere steden andere problemen kennen, waardoor zij extra geld nodig hebben.”

Analfabeten

Een ander pijnpunt is het zogenaamde Informatiesysteem Inburgering (ISI). Het hapert zelfs, want dertig procent van de kandidaten blijkt onterecht op de lijsten van de ISI te staan. Deze groep mensen spreekt de Nederlandse taal wel en heeft geldige diploma’s. Zij zijn daarmee ingeburgerd. Die vervuilde bestanden zijn volgens de wethouder blijvend.
,,Verder heeft Zaanstad rond de 25 procent analfabeten. Zij moeten eerst alfabetiseren, dus het duurt wel even voordat deze mensen voor de inburgering aan de beurt zijn. Iedereen heeft de inburgeringscursus aangeboden gekregen. Er is ook nog een categorie mensen die niet verplicht is mee te doen, maar wel wil. Dan heb je het bijvoorbeeld over een gezin, waarvan de man een inkomen heeft uit werk en zijn vrouw wil de Nederlandse taal onder de knie krijgen. Dit kan nu ook met taalcoaches”, legt Piet Keijzer uit.
Het exacte aantal weigeraars kent hij voor Zaanstad niet, maar het is naar zijn mening te verwaarlozen. ,,Sommigen kiezen er voor om op eigen houtje in te burgeren en dat is ook prima. Zij die echt niets willen zijn uiteindelijk wel de klos. Na een oplopende reeks van boetes kunnen verblijfsvergunningen niet verstrekt worden. Hoe dit afloopt weet ik niet. Over een paar jaar zullen mogelijk eventuele uitzettingen in het land spelen.”

Eind september krijgen de eerste 130 inburgeraars hun inburgeringsdiploma uitgereikt. Zoals de wethouder en zijn medewerkers taart van de minister hebben gekregen, zal er vast gebak met slagroom zijn voor de nieuwe Zaankanters.