Zaanstreek

Hoge opkomst wijkbijeenkomst Russische buurt

Tekst en foto's: Rob Poldner, raadslid

Op uitnodiging van de Wijkmanager Erik van Druenen kwamen maandag tussen de 80 en 100 bewoners bijeen op het Sacharovplein in Zaandam. Dit plein wordt als probleemplek ervaren door de omwonenden. Luidruchtigheid, alcohol en drugsgebruik door jongeren, wildplassen en gebruik maken van de naast en achter de huizen gelegen stegen, zijn de hoofdklachten. De hele groep onder begeleiding van Erik van Druenen, wijkagent Michel Tulleken, Tobias van het Straathoekwerk, Welsaen en 2 mensen van Parteon, bezocht een aantal plekken waar ook klachten over zijn. Naast plassen, alcohol, joints en condooms zijn er ook klachten over geluidsoverlast van mens en auto bij het telefooncenter en bij de coffeeshop. Na deze wandeling gingen ze allemaal naar OBS de Dijk. Er waren nauwelijks genoeg stoelen, maar wel genoeg koffie en koekjes.

Al gauw wordt geopend met de mededeling dat jongeren niet verboden zijn. Ze mogen lopen, op bankjes zitten enz. De overheid staat coffeeshops toe, dus die kunnen niet zomaar afschaft worden.
Maar welke oplossingen zijn er dan wel? In kleinere groepjes worden vellen papier vol geschreven met zinnige maar ook onzinnige oplossingen. Zo’n 65 mensen doen moeite om mee te denken over oplossingen.
Wat is er voor jongeren in de wijk? Hangen? In de wijk?
Ook zijn er jongeren die van het centrum richting station lopen. Met de nodige herrie.
Daar waar bankjes zijn zitten jongeren tot in de late uurtjes. Zitten zij daar alleen maar, of worden er softdrugs verkocht aan 14/15 jarigen zoals sommigen zeggen?
Is het een oplossing om alle steegjes met hekken af te sluiten?

Deze avond was een ongekend succes wat betreft de opkomst. Er zijn veel klachten over jongeren en rumoerigheid. Mensen voelen zich hier niet prettig bij. Gelukkig bleef het niet alleen bij klagen, want het één haalt het ander aan. Van hondenpoep tot parkeren, en vul maar verder in.
Verbazing is er nog wel over het feit dat mensen wel de diverse klachtenlijnen bellen, zich soms niet gehoord voelen, maar vooral verbaasd zijn dat er zo weinig kennis is over de problematiek. Worden klachtmeldingen wel geanalyseerd? En wat gebeurt er verder mee?

In een aantal gesprekken die ik met bewoners had bleek dat men de problemen zoals die men ervaart graag wil delen met de overheden en/of instanties. Kleinschaliger bijeenkomsten met direct betrokkenen van een overlast plek is een duidelijke wens. In andere delen van de wijk zijn er namelijk minder of geen problemen.

Het was een leerzame avond. Niet zozeer de zwaarte van de problematiek, maar de manier waarop problemen in de buurt ervaren worden zijn het meest relevant. De overheid en instanties die bij aanvang al duidelijk maken dè oplossing niet in huis te hebben. Hierdoor wordt het een meer gezamenlijk probleem waar ook naar gezamenlijke oplossingen wordt gezocht. Daarmee is het ook een vruchtbare avond geworden. Veel zal afhangen van het vervolg op deze avond.