Zaanstreek

Verkiezingsdebat FNV legt fundamentele verschillen bloot

Door: Patrick Zoomermeijer, lijsttrekker

Het was een redelijk volle bak in de Lindenboomzaal in Koog aan de Zaan afgelopen maandag. De zaal had echter voller kunnen zijn als elk vakbondslid - het beoogde publiek - persoonlijk was uitgenodigd. Dan had ook de boodschap van de SP, namelijk dat we de bezuinigingen niet zonder slag of stoot accepteren, ook aangekomen bij de werkende mensen in de Zaanstreek. Nu was het teveel een onderonsje van de gevestigde politiek, zoals veel van de debatten tot nu toe.

Niettemin voelde ik me als relatieve nieuwkomer oprecht vereerd op deze door de FNV georganiseerde bijeenkomst. Als rechtgeaarde socialist zie ik de vakbond toch als een belangrijke bondgenoot in de strijd voor een beter Nederland.

Zeker de gewone vakbondsleden die het werk doen, hebben mijn sympathie. Zoals diegenen die Agnes Jongerius oproepen de strijd voor het behoud van onze AOW nu ècht aan te gaan, in plaats van te lobbyen en door te polderen. Sympathie ook voor de Zaanse SP'ers die actief zijn binnen de bond, zoals Burhan Dogan, de nummer vier op onze kandidatenlijst, of onze leden die bij Duyvis of bij Evean werken.

Met dàt gevoel ging ik het debat in. Natuurlijk heb ik onze speerpunten uit ons verkiezingsprogramma nog de revue laten passeren en benadrukt welk verschil de SP in het huidige college heeft gemaakt op het gebied van onder andere minimabeleid, woningbouw, milieu en drempelloze inburgering.

Maar voor de vakbond, en eigenlijk voor de overgrote meerderheid van de gewone Zaankanters, zijn het de aangekondigde bezuinigingen die ons dagelijkse leven de komende tijd zullen beheersen. Die maken of breken menselijk beleid de komende jaren, en zijn dus in die zin belangrijker dan de mooiste plannen die we kunnen bedenken.

Vreemd was het dan ook dat de door de gespreksleider aangeroerde onderwerpen naast open deuren veel thema's betrof waar de gemeente weinig invloed op heeft. Of erger nog: onderwerpen als kinderopvang en aanbestedingsbeleid waar de Haagse Tweede Kamerfracties van veel van de aanwezige partijen voor veel verslechteringen hebben gestemd, maar de lokale vertegenwoordigers mooi weer spelen met allerlei ongetwijfeld goede bedoelingen.

Voor een vakbond zou de vraag moeten zijn: wie gaat het verzet tegen de bezuinigingen organiseren? Want waarom moeten wij de rekening van een crisis betalen die wij niet hebben veroorzaakt? Zijn de voorgespiegelde bezuinigingen wel nodig en effectief? Moeten de bezuinigingen wel zo groot zijn als wordt voorgesteld?

Maandag wilde geen van de partijen deze vragen stellen. Jammer was het dat juist de PvdA, in navolging van haar Haagse fractie, de bezuinigingen als onvermijdelijk voorstelde. Als dat zo is, volgens hen, hoe kunnen wij dan hetgeen de huidige coalitie ook volgens hen heeft bereikt, in stand houden?
Ik neem aan dat dit slechts een misverstand was, en de PvdA haar woorden in daden omzet en sociaal beleid en menselijkheid laat prevaleren boven de belangen van bankiers.

Partijen waar we in ieder geval weinig van kunnen verwachten in dit verband zijn D66, VVD en TON. Zij waren er - uitgerekend in het vakbondsbolwerk - trots op de "ondernemerspartijen" bij uitstek te zijn.
Lagere belastingen, afbraak sociale zekerheid, vrij baan voor de vrije markt die ons deze crisis heeft gegeven... Het neoliberale mantra zit er bij hen goed in, solidariteit is hen vreemd.

Daartegenover stelt de SP een boodschap van passie en verzet. Bezuinigingen? Daar zullen we eerst een robbertje over vechten! Wat ons betreft worden de noodzaak, omvang en vorm van bezuinigingen uitdrukkelijk ook inzet van coalitieonderhandelingen. In die volgorde!
Want alles wat wij doen meten we niet af aan cijfers op papier of rendabiliteit, maar aan menselijke waardigheid, gelijkwaardigheid en solidariteit. Die socialistische waarden zijn het waard om voor te vechten, samen. Ook dát is bevordering van sociale cohesie in deze kille tijden van haatzaaierij en draaikonterij.