Zaanstreek

“Elkaar respecteren, waarderen en accepteren”

Onze kandidaten zijn stuk voor stuk mensen die midden in de samenleving staan. Dat is voor de SP essentieel! Mensen die zich strijdbaar willen opstellen voor de belangen van de gewone man of vrouw, kritisch staan tegenover alles wat groot en machtig is, omdat de menselijke maat uiteindelijk de norm hoort te zijn.

Maak kennis met onze nummer 10, Zehra Varli.

Waar kom je vandaan?

“Ik ben geboren op 16 juli 1972, in Turkije in een klein plaatsje van Kayseri, n.l. Develi (wat niet meer zo klein is). Ik kreeg de naam Zehra, zo heette mijn oma die op hele jonge leeftijd is overleden. Omdat mijn vader het toch te zwaar vond om mij Zehra te noemen heeft mijn opa voorgesteld om mij Zeynep te noemen. Zo heette de moeder van mijn opa. Zo heb ik twee namen gekregen. In mijn paspoort staat Zehra, maar thuis en onder vrienden, familie en de Turkse gemeenschap ben ik bekend als Zeynep.

Twee jaar heb ik op de lagere school in Turkije gezeten. In 1980, toen de militaire staatsgreep begon, hebben mijn ouders, die in Nederland werkten, mij en mijn broer en mijn tante naar Nederland over laten komen.
Ik weet me nog te herinneren dat ik in Turkije als kind buiten ging spelen en niemand op straat zag behalve mannen in een groene pak en grote "geweren" in hun handen. Het was eng om te zien. Er was dan ook echt niemand. Het bleek dat er die dag een straatverbod was uitgesproken door de regering en mensen die dan toch buiten kwamen moesten aangehouden worden en desnoods neergeschoten worden. Een van de soldaten kwam naar mij toe en vroeg me wat ik buiten deed. Ik zei heel verbaasd "Spelen", want wat zou een kind anders buiten kunnen doen. "Je mag niet buiten komen. Kom, ik breng je naar huis. Het is gevaarlijk hier buiten" zei hij en bracht me tot de deur. Ik begreep er niets van. Wij hadden geen televisie dus het nieuws konden wij niet volgen.

Vele jaren later begreep ik helemaal wat er in de jaren '80 allemaal gebeurd was. Alle democraten en mensen met linkse opvattingen plus de vakbondsleden werden allemaal opgepakt, gemarteld en sommige zijn vermoord of bezweken aan de martelingen. Alles ging op een zeer beestachtige, sadistische manier. De regering van nu geeft ook toe wat ze in die tijd hebben uitgevoerd.”

Hoe ging het met je in Nederland?

“In Nederland ben ik begonnen in klas één terwijl ik in Turkije naar de derde was overgegaan. Maar omdat ik nog jong was en Nederlands moest leren was het beter om in klas één te beginnen. Ik leerde snel en makkelijk. Na de lagere school ben ik naar de MAVO gegaan. Ik haalde zeer goede cijfers, behalve voor economie. Na de MAVO ben ik naar de HAVO gegaan, daarna deed ik de opleiding RTI- Toerisme, de MEAO en via de LOI de cursussen Junior Secretaresse en Management Assistente. Ik heb bij verschillende grote kantoren gewerkt en ben een tijdje in Londen geweest.

In 2003 kwam ik mijn man weer tegen, ik kende hem al want hij was mijn sazleraar bij Fluxus. We zijn een tijd samen gaan wonen en op 7 februari 2004 zijn we getrouwd. We hebben twee prachtige kinderen. Een dochter, Carmen, en een zoon, Aliyar.
Nu ben ik fulltime moeder en huisvrouw. Mijn hobby’s zijn dan ook bezig zijn met mijn kinderen en lezen.”

Waar komt jouw politieke interesse vandaan?

“Mijn interesse in de politiek is begonnen toen ik te horen kreeg wat er zich allemaal in de jaren 1980 heeft afgespeeld in Turkije. Ik vond dat ik politiek op de hoogte moest zijn om bewuste keuzes te kunnen maken. In het begin hield ik me er niet zo inhoudelijk mee bezig, omdat ik het ook ingewikkeld vond. Maar ik hield het wel in de gaten. Toen Pim Fortuyn kwam begon het meer mijn aandacht te trekken. Ik vond hem geen vriendelijke man maar hij praatte tenminste in de taal die je ook kon begrijpen en volgen.
Ik stemde eerst PvdA, later ging ik over op Groen Links, want ik vond niet alleen belangrijk wat er op de werkvloer gebeurde maar ik vond een linkse beweging nodig om vrede te houden. Er was meer dan het werk alleen. Ook het sociale beleid moest goed zijn. Ik vond Groen Links toch niet zo sterk en krachtig genoeg. Ik miste toch nog wel iets.”

Waarom SP?

“Ik heb nooit aan de SP gedacht tot ik mijn man Ray leerde kennen. Hij is een politiek actief persoon geweest. Hij was een van de mensen die in Turkije opgepakt waren in 1980 en dat alleen maar omdat hij een vakbondsmedewerker was. Hij is jaren mishandeld geweest, dat is ook de reden waarom hij een nier kwijt is geraakt.
Hij was een echte socialist en lid van de SP. Ik ben paar keer met hem meegegaan om de vergaderingen bij te wonen en ik voelde dat de SP meer bij mijn idealen paste dan welk ander partij ook. Ik vind SP meer een humanitaire partij en omdat ik ook een humanist ben sloot ik me aan bij de SP. Ik heb ook nooit begrepen waarom de armen altijd de dupe moeten zijn van alles terwijl de rijken niet weten wat ze met hun geld aanmoeten. We kunnen toch met zijn allen een goed bestaan hebben. Menselijke waardigheid, gelijkwaardigheid en solidariteit! Niets kan mooier zijn dan dat, nietwaar? Als men aan elkaar zou denken en niet eigen belangen vertegenwoordigen zou alles nu veel mooier en ongecompliceerder zijn.
En waarom haat en nijd zaaien als men op een menselijke sociale manier met elkaar kan omgaan? Respecteren, waarderen en accepteren. Deze drie woorden zouden een grote waarde moeten hebben voor ons allemaal. Het maakt het leven ook makkelijk als je in vrede samen kunt leven.”

Welke onderwerpen spreken jou aan?

“Bij de SP zou ik me in zoveel activiteiten willen storten, maar helaas kan een mens niet alles. Ik zou me graag met de multiculturele samenleving bezig willen houden.
Het is helaas zover dat mensen elkaar niet meer waarderen, respecteren of accepteren. Dat is heel jammer. We zijn allemaal mensen en ieder volk draagt zijn eigen geloof en cultuur. Bij elkaar is dit een rijkdom voor een land. Het is juist goed dat ieder zijn eigen geloof en cultuur heeft anders zou het een hele saaie eentonige samenleving worden waar alleen maar hetzelfde werd uitgevoerd en er viel dan ook niets van elkaar te leren. Het is nu de tijd om menselijker en socialer met elkaar om te gaan."

“Op milieugebied zou ik ook graag iets willen doen. Ik stoor me heel erg aan zwerfafval en hondenpoep. In de wijk waar ik woon is het heel erg. Begrijp me niet verkeerd hoor, ik heb niets tegen dieren. Ik stoor me aan hun bazen. Als je een huisdier neemt zorg er dan netjes voor! Ik gooi toch ook niet de vieze luiers van mijn kinderen op straat.
Er is weinig over van groen. Ik maak graag een boswandeling en kom graag in parken met mijn gezin. Het groen zou ik dan ook graag behouden willen hebben. Men mag de mogelijkheid tot ontspanning en gezelligheid niet afnemen. Is het niet heerlijk om te zien hoe mensen genieten in parkjes? En het heeft ook een romantische karakter maar dat is dan mijn eigen visie.”

Waarom wil jij in gemeenteraad?

“Ik ben een doorzetter. Dat lijkt mij een goede en belangrijke eigenschap voor een politicus. Het kan je niet altijd meezitten en dan is het belangrijk dat je niet opgeeft maar vecht voor je waarden en normen en waar je voor staat. Met of zonder resultaat er voor gaan. Wat je bereikt is mooi meegenomen en wat niet lukt is jammer, maar je bent dan wel een ervaring rijker. En misschien weet je hoe je het de volgende keer moet doen. Ik ga nooit bij de pakken neer zitten.
En daarnaast ben ik cultuurrijk. Ik ben een Turkse vrouw met Alevitische geloof en een Koerdische achtergrond en ik woon in Nederland. Nou, is dat niet mooi? Ik kan praten over Turkse, Alevitische, Koerdische en Nederlandse cultuur en geloof. Ik ben een multiculturele vrouw. Ik ben zeer geïnteresseerd in mensen en indien nodig help ik mensen die het moeilijk hebben. Ben ik dan nooit boos? Natuurlijk ben ik wel eens boos. Ik denk dat we allemaal wel eens boos worden. Ik kan me heel erg boos om maken als er onrecht in spel is. We willen allemaal een schoon en gezond milieu, het zou fijn zijn als we allemaal onze bijdrage daartoe willen leveren. Met z'n allen kunnen we er voor zorgen: Jij, ik, wij, SP!”