Zaanstreek

Door: Sonja van Elmpt, fractievoorzitter

Agnes Kant heeft het voor elkaar. Haar wet tegen de aanbestedingsregels in de thuiszorg is aangenomen. Gemeenten hoeven niet langer de thuiszorg Europees aan te besteden. Deze wet is er nog maar net door en heeft dus geen betrekking op de huidige aanbestedingen, maar Zaanstad heeft ervoor gekozen in 2010 het op de een na beste manier te doen. Namelijk een vaste prijs die redelijk is en goede arbeidsvoorwaarden en salarissen garandeert, waarop iedere organisatie die hiervoor huishoudelijke zorg wil leveren welkom is. Als tenminste voldaan wordt aan een aantal belangrijke kwaliteitsnormen.

Een hele verbetering met aanbestedingen waar scherp op de prijs werd geconcurreerd, met alle gevolgen van dien. Maar het gaat ons nog niet ver genoeg. De volgende stap die nu mogelijk is door de wet van onze Agnes is dat de gemeente weer afspraken kan maken met thuiszorgorganisaties waar we vertrouwen in hebben, waar de inwoners van Zaanstad vertrouwen in hebben. Geen stoelendans meer met als inzet zo goedkoop mogelijk uit te komen, maar goede zorg voor mensen die dat nodig hebben.

Nog een stapje verder is de enorme bureaucratische regels afschaffen in de thuiszorg. Te beginnen met de zorg die onder de Wmo valt.
Wanneer iemand een indicatie krijgt voor huishoudelijke zorg wordt die afgegeven in uren zorg. Bijvoorbeeld drie uur per week. Daar mag dan vervolgens niet van worden afgeweken. Als er meer hulp nodig is moet een herindicatie aangevraagd worden. Ook als het tijdelijk is. Minder hulp mag natuurlijk eigenlijk ook niet, maar als er iemand ziek is en er is niet direct vervanging geregeld wordt dat vaak gezien als overmacht. Het resultaat is dat er eerder minder hulp gegeven wordt dan meer.

Een andere manier van indiceren zou kunnen zijn dat je iemand recht geeft op een x aantal uren huishoudelijke hulp per maand. Dan kunnen er gemakkelijker afspraken worden gemaakt tussen de hulpverleners en de ‘klanten’ als de hulp met vakantie gaat. De hulp kan dan best een keertje extra komen of iets langer blijven. Daarnaast krijgt de organisatie zelf de bevoegdheid om tijdelijk het aantal uren uit te breiden.

Er zijn mensen die dan denken dat daar misbruik van gemaakt zal worden door de organisaties, maar zo werkt het niet in de zorg.
Mensen die zorg verlenen willen dit doen waar het nodig is. Er is geen verpleegkundige die extra lang bij iemand zal blijven alleen maar omdat het meer geld oplevert. Ze zal wel extra lang blijven als degene voor wie ze de zorg draagt dat nodig heeft. Voor de huishoudelijke hulp is het niet anders. Geen huishoudelijke hulp vind het prettig om ergens te komen waar haar (of zijn) hulp niet nodig is, waar anderen zijn die rond lopen te lummelen en haar als werkster beschouwen. Mensen doen dit werk omdat ze het fijn vinden ergens te werken waar ze nodig zijn. Ik durf te beweren dat als je aan de professionals de beoordeling wat nodig is overlaat, je een hoop geld kunt besparen dat vervolgens ten goede kan komen aan de zorg. En nog veel belangrijker, tevreden ‘klanten’ die de hulp krijgen die ze nodig hebben.
Wat ons betreft vertrouwen we de mensen die het werk doen ook toe dat ze dat op een goede manier inzetten.

Wanneer een thuiszorgorganisatie met wijkteams die de wijk goed kennen, de hulp zo organiseren dat er voor de medewerkers ruimte is om hun werkzaamheden zelf in te delen en samen met hun ‘klanten’ te bepalen wat er nodig is en op welk moment zou ik daar als gemeente graag zaken mee doen. Wordt dit de volgende stap? Wat de SP betreft wel.