Zaanstreek

Op zaterdag 30 januari togen acht Zaanse SP’ers naar het indrukwekkende Nieuwe Luxor Theater in Rotterdam, om zich te mengen onder 1200 andere SP’ers en gasten op het alweer zestiende partij congres. De acht Zaanse afgevaardigden waren: de lijsttrekker voor de komende gemeenteraads- verkiezingen Patrick Zoomermeijer, raadsleden Sonja van Elmpt en Anna de Groot, en verder Burhan Dogan, Riet Kokenberg, Klaske Lewis, Frank Tuijn en Jan Buter. Ze reisden samen met partijgenoten uit Wormerland, Henk Mak en Hans Mandjes.

Op het congres lagen ter bespreking de evaluatie van de uitvoering van de organisatorische besluiten van het vorig congres en de evaluatie van de toepassing van ons beginselprogramma Heel de mens) in de afgelopen tien jaar. Vooral dat laatste onderwerp nodigde uit tot kritische bespiegelingen over de koers van onze partij.

Groen!

Namens afdeling Zaanstreek sprak Anna de Groot het congres toe over het groene profiel van de SP. Dat mag wel wat scherper worden neergezet. In Zaanstad is de SP in woord en daad de groenste partij, er komt geen enkele Zaanse partij zelfs maar in de buurt van wat de SP voor elkaar heeft gebokst op het gebied van duurzaamheid, milieu en dierenwelzijn. De landelijke SP heeft ook een naam hoog te houden op dit terrein: wie herinnert zich niet het (pas weer geherintroduceerde) Milieualarmteam , Remi Poppe of het lekker activistische SP-kamerlid Krista van Velzen? Anna’s pleidooi om hierop verder te bouwen en de groene thema’s weer hoog op de agenda van de SP te plaatsen werd warm ontvangen door het congres.

Rood!

Toen Patrick Zoomermeijer namens de Zaanstreek de 1200 aanwezigen opriep de SP weer de anti-establishment partij te laten zijn die het ooit was, leverde dat vuurwerk op. Volgens de afdeling Zaanstreek ging de oorspronkelijke congrestekst ‘Jij en ik zijn wij’ teveel uit van “de andere politieke partijen” en ons vermogen om die te overtuigen. Hoe meer we op die lijn gaan zitten, hoe meer we onderdeel worden van de gevestigde orde, zeker in de ogen van de gewone mensen. Hoe meer we onszelf aanpraten dat verandering alléén door regeringscoalities kan worden bereikt, zonder maatschappelijke druk, hoe meer het parlementarisme op de loer ligt. We moeten onze scherpte terugkrijgen als anti-establishment partij, waar nu anderen onterecht mee aan de haal gaan.

Uit de Zaanse bijdrage:

‘Natuurlijk willen we regeren, maar niet ten koste van alles. Regeren is een middel tot verandering, met alle kansen en gevaren die daarbij horen, maar is geen doel op zich. Het gaat erom wát je wilt bereiken, en met wie en op welke wijze.
‘Met welke politieke partijen denken we het zorgstelsel te kunnen redden? Welke partij staat met ons zij aan zij in de strijd voor behoud van de AOW? Welke partij wil de verzelfstanding van de woningcorporaties terugdraaien?
Dat zijn er verdomd weinig. De druk moet je niet pas opbouwen als je in de regering zit, maar al eerder. Zodat men niet om ons heen kan. Net zoals een lokale afdeling niet zonder inworteling en geslaagde campagnes kan, moet ook de landelijke partij haar inworteling eerst vergroten en campagnes als die bijvoorbeeld rond de AOW tot een succes te maken.
En daarvoor moeten we weer eens serieus landelijk gaan mobiliseren. Het bedrijvenwerk oppakken. Daarbij de vakbondstop ook durven aan te pakken met hun gepolder en het arrogant negeren van de wensen van hun leden.
Realistisch gezien zouden we gezien onze omvang slechts als vijfde wiel aan de wagen deel kunnen nemen aan een regering. Lokaal is dat in een aantal afdelingen anders. Ons blindstaren op regeringsdeelname maakt ons week. Wij zeiden waar het op stond, maar inmiddels hebben we de NAVO omarmt en over het koningshuis praten we liever niet.
Sinds wanneer zijn socialisten bang? Wees brutaal, eis het onmogelijke!’

Applaus en gesprekken in de wandelgangen gaven instemming aan met de Zaanse bijdrage, maar materialiseerden zich niet in voldoende steun voor de bijbehorende amendementen.

Linkse koers

Wel brede steun kregen enige moties, sommige mede ingediend door de Zaanstreek, die hoop en verandering uitdrukten. Zoals het partijbestuur op één van de moties terecht reageerde: ‘Het partijbestuur roept de congresafgevaardigden op om zich teweer te stellen tegen cri­sismaatregelen die de bevolking treffen in plaats van de veroorzakers van de crisis. Het is belangrijk dat onze partij zich buigt over economische alternatieven en de discussie daarover organiseert.’

Hiermee kunnen we vorm gaan geven aan het voortzetten aan een linkse koers voor Nederland! De Zaanstreek heeft middels haar bijdragen niet alleen aangegeven rood te zijn, maar ook groen!

Na de discussie bracht Bob Fosko de handen op elkaar met het campagnelied ‘Jij en ik zijn wij’.
De toespraak van Agnes Kant benadrukte de rol van de SP als de enige partij die zij en zij met gewone mensen zal vechten om niet ons, maar de rijken de crisis te laten betalen!

Slaap zacht, minister-president

Uit de toespraak van Agnes:
‘Waarom, mijnheer de minister-president, laat u mensen die er part nog deel aan hebben de prijs voor de crisis betalen?
Waarom, mijnheer de minister-president, laat u de veroorzakers vrijuit gaan, maakt u geen einde aan de bonuscultuur?
Waarom mijnheer de minister-president, durft u geen bijdrage te vragen van hen dat wel kunnen missen?
Waarom, mijnheer de minister-president, bezuinigt u wel op het onderwijs en de zorg, zelfs de verpleeghuiszorg?’

Daarom zegt de SP Zaanstreek:
Doe mee met de SP, stem links, kom in verzet tegen dit crisiskabinet!