Zaanstreek

Door: Carla Schuddeboom

In het statige gebouw van de Doopsgezinde Vermaning in Wormerveer had de boekhandel een lezing georganiseerd van de socioloog Bas van Stokkom over zijn nieuwe boek ‘Wat een hufter!’

De zaal was goed gevuld met een welwillend en al wat ouder publiek, dat over dit verontrustende verschijnsel graag wilde worden geïnformeerd. Maar… tot voldoening van de inleider zaten er ook een paar jongeren, zoals de drie meisjes achter mij.

Toen ik in de pauze naar buiten ging voor een frisse neus, trof ik daar de drie vriendinnen aan. ‘Gaat u ook weg, mevrouw?’ informeerden zij. ‘Wij wel hoor, wat saai zeg, en dan ook nog discussie, dat trekken we ècht niet meer!’ Eén van de meisjes vertrouwde me toe dat ze door hun leraar waren gestuurd. ‘Maar moet je dan geen verslag schrijven?’ wilde ik weten. Nou, ze dacht dat de website wel voldoende informatie op zou leveren. Intussen wilden de scootertjes niet zo goed starten en vlogen enige verwensingen door de lucht. Met een verontschuldigend, scheef oog naar de strenge pui van de Vermaning, dat wel.

Er kwamen net een paar jongens langs, die hun commentaar leverden. ‘Hé, hier binnen hebben ze het over jullie’, riepen de meisjes. ‘Huh?’ ‘Ja, ze praten over hufters!’