Zaanstreek

Zaterdag 2 juli herdacht de Alevitische Vereniging in Zaandam de aanslag in de Turkse stad Sivas op Alevieten. De Zaanse Alevieten herdachten hun slachtoffers. Er werden foto’s van slachtoffers en een presentatie getoond via powerpoint door Recai Varli. De herdenking begon met de opening 1 minuut stilte in de zaal. De Alevieten zijn een reeds eeuwenlang onderdrukte (grote) minderheid in Turkije. Alevieten zijn moslims zonder gebedshuizen (geen moskeeën), zonder dogma’s (bijvoorbeeld geen hoofddoekjes, geen ongelijkheid tussen man en vrouw), zij huldigen humanistische opvattingen en hebben respect voor de rechten van anderen. Hierdoor worden ze door islamitische fundamentalisten soms aangevallen, in woord en daad.

Verslag en foto's door Zeynep Varli-Tosun

De voorzitter van de Alevitische Vereniging, M. Aksoy, heeft kort in het Nederlands een uitleg gegeven over de betekenis van deze dag. De aanslag werd gepleegd op hotel “Madimak” op 2 juli 1993. Duizenden rechtse extremisten (islamitische fundamentalisten) overal uit Turkije stroomden naar Sivas toe en staken het hotel in brand. Daar bevonden zich Alevitische geleerden, dichters, zangers en andere Alevitische burgers, die levend zijn verbrand. 35 mensen kwamen om het leven, waaronder de Nederlandse Carina Johanna.

Tijdens de presentatie bij de Alevitische Vereniging is vooral aandacht besteed aan hoe dit voorkomen kan worden. Ondanks dat er nu 18 jaar overheen is gegaan heeft de Turkse regering nooit zijn excuses aangeboden en hebben ze zelfs het hotel omgebouwd tot een “vleesrestaurant”.

Tussendoor werden er Alevitische muziek gespeeld en gedichten voorgelezen. Er was een goede opkomst. Er waren veel SP’ers, onder wie de fractievoorzitter Patrick Zoomermeijer en gemeenteraadslid Burhan Dogan. Beiden kregen het woord en gaven aan hoe vreselijk deze aanslag was en dat de strijd tegen onderdrukking van minderheden zoals de Alevieten een strijd voor ons allemaal is.

Patrick Zoomermeijer bedankte het nieuwe bestuur van de vereniging voor de uitnodiging. Patrick vertelde daarna hoe hij in 1993 de aanslag via de Turkse gemeenschap bewust ‘meemaakte’, en de wake op De Dam in Amsterdam bezocht. De aanslag maakte grote indruk op hem, en benadrukte de noodzaak aan internationale solidariteit tegen de onderdrukking van minderheden. “Socialisten zijn per definitie internationalisten, voor ons bestaan er geen grenzen.”

Burhan Dogan sprak:

De Turkse regering maakt niet alleen slachtoffers onder Alevieten. Dit soort aanslagen wordt al jaren gepleegd op allerlei verschillende culturen of geloven. Bijvoorbeeld de genocide op Armeniërs in 1915. De aanslag op Koerden en Alevieten in 1938 en in 1988 de aanslag op Koerden in Irak door Saddam Hussein met gifgas uit Nederland en politieke steun van de VS. De moord op Seyid Riza, de aanslagen op Alevieten in Malatya en vooral Maras in 1978. In 1980 in Corum, 1993 dus in Sivas, in 1995 in Gazi Mahallesi in Istanbul… allemaal aanslagen gepleegd op Alevieten.
Naast de herdenking van 1993 en alle andere herdenkingen moeten we samen een vuist maken en ons organiseren en ervoor zorgen dat er nooit meer een 1915, 1938, 1978, 1980, 1988, 1993, 1945 (WO II) zich meer voordoen. Dat kunnen we alleen samen!

Ook een gemeenteraadslid van GroenLinks, Sevinç Kük, was aanwezig op de herdenking. Zij vertelde ook hoe afschuwelijk zij het vond dat mensen die hun recht wilden op zo’n gruwelijke manier werden afgemaakt.

Het ging echter niet om hun recht te halen! Alevieten waren daar niet om hun recht te vragen, die waren daar om een festival te vieren. Op 3 juli 1993 zou er een groot festival gehouden worden in Sivas. De dag daarvoor kwamen alle geleerden, zangers, dansers en dichters bij elkaar om de onder andere de Semah te dansen (dans van de Alevieten).

De extremisten die hoorden dat de gasten in het hotel zaten, en na hun vrijdagsgebed kwamen ze uit hun moskee en stroomden vanuit alle kanten naar het hotel. Onder luid gejuich: “Allahu Ekber” (Allah is groot) staken ze het hotel in brand.

Na jarenlange strijd is 2 jaar terug het vleesrestaurant gesloten en willen ze er nu een cultureel centrum van maken. De nabestaanden van de slachtoffers willen dat daar een schaamte-museum komt, zodat dit nooit vergeten mag worden. Dit wordt geweigerd door de regering maar de strijd van de Alevieten gaat door. Ieder jaar gaan er tienduizenden Alevieten naar het Madimakhotel in Sivas. Ook dit jaar. De politie heeft dit jaar traangasbommen losgelaten op de mensen die bij het hotel de slachtoffers wilden herdenken!

Alevieten zullen ieder jaar de slachtoffers in Sivas, Corum, Gazi Mahellesi en Maras en nog vele slachtoffers die door eeuwen heen gevallen zijn herdenken!

Recai (Ray) Varli, SP-lid en bestuurslid van de Alevitische Vereniging, verzorgde het programma van de herdenking