Zaanstreek

Door:Willem Croese

Zaandijk – Doordat de vakanties van SP wethouder Piet Keijzer en uw verslaggever praktisch achter elkaar volgden duurde het langer dat u op een ‘Keijzerlijk gesprek’ moest wachten en konden de beide heren het niet laten om meer dan voldoende informatie uit te wisselen. Vandaar dat kort na het interview met Piet Keijzer ‘Inspirerend aan de slag’ dit interview volgt waarin actuele zaken over jongerenhuisvesting, kraken en ID-banen besproken worden.

Containerwoningen

Naar aanleiding van de Schipholbrand in oktober 2005 waar vele doden te betreuren waren in containercellen roept het de vraag op of de containerwoningen op het Slachthuisterrein in Zaandam wel brandveilig zijn. Piet Keijzer stelt dat de circa 300 jongeren, die op dit complex wonen, niet als haringen in een ton zitten.
“De veiligheid is beoordeeld en die is goed bevonden. De constructie is wezenlijk anders dan die op Schiphol, dus als je kijkt naar de voorschriften dan voldoen zij hieraan.”
Afgelopen zomer kwamen de bewoners van de containerwoningen in een wat minder goed daglicht te staan. Er ontstonden ongeregeldheden waarna er zelfs een bewakingsbedrijf ingeschakeld werd om de orde te handhaven. Op de vraag of er niet teveel jongeren bij elkaar zitten en dat zij niet beter verspreidt over de stad kunnen wonen antwoordt Piet Keijzer:
“Ik denk dat je het de tijd moet gunnen, want je spreekt over ruim 250 woningen waar jongeren inzitten tussen de 18 en 30 jaar, dus het is een specifieke groep. Er gebeuren dingen die niet moeten. Wij zoeken naar het evenwicht, want jongeren veroorzaken een dynamiek die niet meteen als overlast ervaren behoeft te worden. Soms zijn er echter wel spelregels nodig waar ze op worden aangesproken en dat lijkt nu beter te gaan.
Gemengd wonen ben ik ontzettend voor. In het ideale model moet je geen aparte jongerenhuisvesting van die omvang hebben. Je moet wel kijken naar leefstijlen, want jongeren hebben een bepaalde leefstijl. Zoek naar plekken waar bepaalde leefstijlen plaats kunnen vinden in het centrum bijvoorbeeld. Makkelijk bij openbaar vervoer, richting onderwijs, uitgaansleven vlakbij de hand.
Een plek als het Slachthuisterrein voldoet daar wat minder aan. Je doet het daar omdat je anders daar een plek hebt waar 5 tot 10 jaar helemaal niks gebeurt. Ik zie het als een tijdelijke oplossing.”
De containerwoningen moeten wat de wethouder betreft geen blijvende woningen zijn. Piet Keijzer is een voorstander van ‘flexibel bouwen’ wat zoveel wil zeggen dat kleinere woningen worden samengevoegd en grote woningen kunnen worden teruggebouwd tot kleinere woningen. Eventueel nog gekoppeld aan kleinschalige wijkbedrijvigheid.

Kraken

Voor wie Piet Keijzer kent moet weten dat hij geen tegenstander is van kraken. In een eerder interview in de reeks van de ‘Keijzerlijke gesprekken’ zei hij al dat kraken een prima instrument is tegen de leegstand. Begin september verkondigde hij als wethouder Wonen dit standpunt nog eens wat niet door iedereen in de raad in dank afgenomen werd. Toch laat Piet Keijzer zich niet weerhouden van dit standpunt, want hij is oprecht tegenstander van de vele leegstand in Zaanstad.
“Er zijn een aantal partijen die nogal een weerzin tegen kraken hebben. Ik ben tegen leegstand van gebouwen. Ik zie dat er woningnood is, dus zoek ik naar instrumenten om eigenaren van kantoorgebouwen te stimuleren om de panden in gebruik te geven. Kraken kan je zien als een bijzonder instrument dat voor eigenaren onhandig is en ze op die manier prikkelt. De extra ‘leegstandsbelasting’ die ze in België kennen zou wat mij betreft ook al een prikkel zijn."
Als een wethouder kraken omarmt kan dat worden gezien als “toestemming” om te gaan kraken. Alleen bij ontruimingen kom je als wethouder in een spagaat, want dan moet de ‘harde hand’ er eventueel bijkomen. Als reactie hierop gaat Piet Keijzer verder:
“Er zijn regels ten aanzien van het kraken. Als het pand langer dan een jaar leeg staat mag het gekraakt worden. Een leeg pand leidt uiteindelijk tot verloedering daarom vind ik goed dat er actie is om de leegstand aan de orde te stellen zolang dat binnen de kraakregels gaat. Dan hoeft er nooit met de harde hand ontruimt te worden.”

ID banen

Met de afschaffing van de Instroom Doorstroom (ID) banen heeft Piet Keijzer als wethouder Sociale zaken enorm veel moeite. Door het stopzetten van de subsidies door de regering zullen de ID-ers min of meer uitgesloten worden van betaald werk.
Stichting Welsaen is een van de organisaties die met ID-ers werkt. Men heeft vele handtekeningen opgehaald om deze aan de wethouder te overhandigen en met hem in discussie te gaan over de toekomst van deze Zaanse werknemers in de hoop dat er oplossingen komen.
Het werd een emotioneel gesprek door de ID-ers met de wethouder. Het is Piet Keijzer niet in de koude kleren gaan zitten en al vanaf het begin is hij als wethouder Sociale Zaken met deze kwestie bezig:
“Ja eigenlijk is het januari 2004 al begonnen bij de introductie van de nieuwe wet die met de bijstand te maken heeft. Toen was al duidelijk dat het zou stoppen en wanneer het zou stoppen. Zaanstad heeft uit eigen portemonnee de regeling nog extra lang laten duren. Organisaties hebben daardoor meer tijd gekregen om naar oplossingen te zoeken. Dat is per organisatie verschillend ingevuld.
Wij hebben contact met het openbaar en bijzonder lager onderwijs en die zoeken naar hun mogelijkheden. Met de Stichting Veiligheidszorg hebben wij een aantal gesprekken gevoerd. Ook met Het Goed zijn wij in gesprek. De organisaties zelf hebben jarenlang hun voordeel gehad met ID-ers die aan het werk waren en van die organisaties worden ook oplossingen verwacht. Voor een deel zijn het organisaties die zelf hun geld verdienen. Voor een subsidieorganisatie als Welsaen is het veel ingewikkelder.”
Als alternatief komt Zaanstad met de zogenaamde ‘Zaanse Trajectbanen’. Voor 1 januari a.s. kunnen de instellingen zich hiervoor aanmelden, maar eerst zal men zelf het personeel moeten selecteren. Voor de ID-ers die in dienst genomen worden door de instellingen wordt loonsubsidie voor minimaal een half jaar lang verstrekt, maar uiteindelijk moet zo’n instelling wel de medewerker kunnen betalen.
Daarnaast worden de zogenaamde ‘leerbanen’ ingevoerd. Deze banen zijn bestemd voor hen die uit de bijstand komen en zo een beroep kunnen leren. Voor mensen tussen de 57 en 65 jaar wordt het zwaar, want zij maken minder kansen op de arbeidsmarkt. Daarover worden intensieve gesprekken gevoerd met het CWI/UWV. Het streven is dat deze groep aan de slag blijft met behoud van uitkering.
Over de selectie van het personeel zegt Piet Keijzer: “Ja, dat is het vervelende. Je zult zien dat de beste het eerste in aanmerking zullen komen. Die kunnen het meest productief zijn. Dan heb je nog de tussengroep die te goed is voor een indicatie WSW (Wet Sociale Werkplaatsen) is en niet volledig bij een werkgever kan werken. Die groep valt tussen de wal en het schip in.”
Tot slot kan Piet Keijzer niet afdwingen dat instellingen zaken doen met de Zaanse Trajectbanen, want de gemeente neemt de werkloze ID-ers niet in dienst.