Zaanstreek

Door: Patrick Zoomermeijer

Afgelopen zondag hoorden zo’n 20 bezoekers tijdens ons politieke cafe het gedreven betoog van Renske Leijten, Tweede Kamerlid van de SP. Ze sprak over wat er allemaal mis is in het onderwijs en wat wij als SP daarvoor in de plaats stellen.

Foto's: Mieke Westera

Renske heeft zelf Nederlands gestudeerd, en kan uit eigen ervaring putten wanneer het gaat over het soms teleurstellende niveau van het onderwijs. De bekende voorbeelden kent ze uit eerste hand, zoals middelbare scholieren die “ik word” met ‘dt’ schrijven, of ‘intervieuw’ met extra onnodige ‘u’.

Maar ze gaf ook duidelijk aan hoe het zover is gekomen. Ze beschreef de desastreuze gevolgen van de onderwijsvernieuwingen van de laatste decennia, die terecht door de commissie Dijsselbloem zijn bekritiseerd. Renske voegde daar wel aan toe dat veel van die ‘vernieuwingen’ in feite bezuingingsoperaties zijn geweest, en dat het er natuurlijk nu op aan komt om niet alleen te constateren dat er dingen zijn misgegaan, maar ook daadwerkelijk iets ten goede te veranderen!

Renske kwam dan ook op voor een model waarin leraren weer kunnen lesgeven in plaats van te verzanden in bureaucratische regels, en de leraren ook zeggenschap te geven over het onderwijs. Want de leraren worden nu veel te weinig gehoord, en zij zien wat er mis gaat en zij hebben de ervaring in huis om tot oplossingen te komen. Daartoe moeten zij geholpen worden om in actie te komen. Tot nu toe beslist vooral een tussen laag van managers en schooldirecties, die door de doorgeslagen marktwerking (of poging daartoe) steeds verder af staan van de werkvloer: in dit geval de klas, met de docenten en leerlingen. En ja, zo zei Renske, het gaat om leerlingen, niet om ‘clienten’!

De bezoekers lieten ook van zich horen, waaronder Zaans SP-wethouder Piet Keijzer en Zaanse SP-raadsleden. Maar er waren ook buurtbewoners en niet-SP-leden, en SP-leden die zelf werkzaam zijn in het onderwijs.

En vanuit hen kwamen de voorbeelden over doorgedraaide regelgeving, hoe ‘rugzakjes’ (extra subsidie voor leerlingen in een achterstandsituatie) soms een leerling veroordelen tot een Wajong-uitkering in plaats van te helpen op zoek naar werk. Hoe medezeggenschapsraden vaak weinig in te brengen hebben, terwijl uiteraard leerlingen ouders ook gehoord moeten worden. Over de concentratie van scholen in steeds grotere instituten (bijvoorbeeld regiocollege’s/ROC’s), omdat overheidsbeleid dat stimuleert. Maar dat leidt dan wel weer tot ontslagen van ondersteunend personeel en steeds meer anonimeit op school…

De boodschap is duidelijk: de jeugd heeft de toekomst, maar moet dan wel de kans krijgen om goed te leren!