Zaanstreek

Rob Huygens: 'SP is een warm bad'

Door: Willem Croese

AMSTERDAM – Aan de Oude Turfmarkt, hartje Amsterdam, is het Allard Pierson Museum gevestigd. Het gebouw staat geheel in de steigers voor een grondige schilderbeurt. Werklui lopen af en aan met blikken verf. Het geluid van de stad door trams, toeterende auto's en dergelijke overstemt de stilte. Dit is de buitenkant van de plek waar SP-Zaanstreek bestuurder Rob Huygens werkt.

Rob Huygens
Foto: Willem Croese

Binnen heerst een serene rust. Brede gangen leiden de bezoekers naar zalen waar historische spullen staan opgesteld. Het archeologisch museum van de Universiteit van Amsterdam is een instituut met aanzien. Uit alle delen van de wereld komen toeristen hiernaar toe om de collecties te bewonderen uit het oude Egypte of het Romeinse Rijk.

Hectiek

Archeoloog is Rob Huygens zelf niet, wel is hij zakelijk leider van het Allard Pierson Museum. In een sober ingerichte kamer ontvangt de SP'er zijn bezoek. Het bureau ligt vol met papieren, mappen, elektronische apparatuur en een aantal telefoons. Het ene belletje volgt na het andere. De hectiek van een alledaagse werkdag.
Rob Huygens geeft er de voorkeur aan om in een naburig restaurant in alle rust te praten over de politiek en zijn aandeel hierin. Ook in de eetgelegenheid is lawaai, want er wordt hard gewerkt aan de riolering. Hectiek is de Zaankanter gewend, want hij zegt een drukke baan te hebben.

Actief

Rob Huygens werd 53 jaar geleden geboren in Wormerveer. ,,Ik heb altijd in de Zaanstreek gewoond.” Thuis werd veel over politiek gesproken. Zijn moeder was een PvdA aanhanger en zijn vader, een kunstschilder, was eveneens politiek geëngageerd.
Via het jongerencentrum 'Zeventien Plus' kwam Rob Huygens in contact met CPN'er Henk Onderwater. Al snel werd hij actief bij deze partij. ,,Ik kwam in het afdelingsbestuur van de CPN-Wormerveer. En voordat ik het wist werd ik rond mijn twintigste voorzitter. Later zat ik ook in het districtsbestuur. De CPN was een grote partij in de Zaanstreek met ruim duizend leden.”

Sociale beweging

Begin jaren tachtig werd Rob Huygens 'districtssecretaris'. Dit bleek een periode te zijn die veel communisten niet in de koude kleren ging zitten. Heftige discussies volgden binnen de CPN. Men was verdeeld over welke koers gevaren moest worden.
,,Je had krakers, vrouwen en oude communisten. De één wilde vernieuwing en de ander wilde alles bij het oude houden. Ik heb altijd in het midden gestaan, want de CPN moest naar mijn mening een sociale beweging zijn”, aldus Rob Huygens.

Hollanditis

De jaren tachtig kenden harde tegenstellingen. Links en rechts stonden tegenover elkaar. Actiegroepen uit de linkse wereld timmerden aan de weg. Samenwerken met verschillende partijen was vaak uit den boze.
Rob Huygens: ,,De politiek was gepolariseerd. Het gelijk aan onze kant bij de CPN vond ik moeilijk. Tijdens de ontruiming van een kraakpand aan de Botenmakersstraat in Zaandam was PvdA-burgemeester Lems in het buitenland. Onze wethouder, Wim Nieuwenhuyse, was loco-burgemeester. Hij stuurde de Mobiele Eenheid (ME) op het pand af. Dit leverde veel beroering op binnen de partij, want de stelregel was immers dat je bij sociale conflicten geen ME gebruikt.”
Met de krakers van de Heijermansstraat in Zaandam, die leegstaande aanleunwoningen hadden bezet, had Rob Huygens contacten en sympathie. Net als met anti-fascisme comités en 'Stop De Neutronenbom'. ,,Brede coalities wilde ik sluiten op onderwerpen. Het was een andere manier van werken. Ze noemden het toen 'Hollanditis'.”

Ontluistering

De strubbelingen binnen de CPN leidden tot een scheuring. Een deel van de CPN'ers ging verder in het VCN (Verbond van Communisten in Nederland) en een ander deel ging over naar de nieuwe partij Groen Links. Rob Huygens koos voor geen van beiden.
,,Al dat gedoe was een grote teleurstelling voor mij. Ik was ontluisterd. Veel tijd had ik in de CPN gestopt. Jarenlang heb ik op politiek gebied hierna niets meer gedaan. Wel ben ik altijd links gebleven. In het begin stemde ik nog Groen Links, maar niet veel later SP.”
In de tussentijd pakte Rob Huygens de gelegenheid aan om te studeren. Het werd sociologie. Een personeelsopleiding had hij al aan de sociale academie gedaan. Na zijn studie werd hij zo'n acht jaar geleden gevraagd om het Allard Pierson Museum in Amsterdam zakelijk weer op poten te krijgen.

Herkenning

Politieke belangstelling bleef Rob Huygens tonen. Hij werd ruim drie jaar geleden lid van de SP. ,,Het was een warm bad. Een feest der herkenning. Ik zag oude bekenden terug die hun weg hadden gevonden bij de SP. En trouwens niks doen is ook niet alles.”
Tijdens SP-bijeenkomsten ontdekte Rob Huygens de strijdbaarheid waar hij naar op zoek was. In maart dit jaar werd de SP'er gekozen als algemeen bestuurslid voor zijn afdeling. Vrij snel nam hij de taak op zich om scholing te geven. Hij zegt daar veel plezier aan te beleven. ,,Het is niet alleen theorie, maar ook de actualiteit.”
Met die scholing hoopt hij mensen bewust te maken over hun positie in de maatschappij en welke verbeteringen er kunnen zijn. Mensen motiveren is zijn grote drijfveer. Je moet volgens hem daar 'oog en oor' voor hebben.

Massabeweging

De tijd is voorbij dat massaal gedemonstreerd werd tegen onrecht. Deze verandering van handelen heeft de SP volgens Rob Huygens anders aangepakt. ,,Het is nu een intelligentere vorm van actievoeren. Je gebruikt de potentie van de partij en de mensen. Zo krijg je meer kans om de beweging breder te maken. Het sturen naar een massabeweging blijft mijn ideaal.”
Die praktische vorm van politiek bedrijven spreekt Rob Huygens aan. Naar zijn idee krijg je veel meer ruimte bij de SP dan bij de CPN destijds. De overeenkomst met die twee partijen is dat het parlementaire salaris ingeleverd wordt. ,,Dat blijft een goed principe, zonder strak te zijn in de leer.”

Kans

Over de deelname aan het college door de SP van Zaanstad is hij tevreden. ,,Wij doen het goed. De SP heeft een waakzame rol, die ze goed uitvoert al heeft alles zijn beperkingen.” Ondanks de drukke baan van Rob Huygens ziet hij kansen na de volgende verkiezingen om actief te zijn als raadslid of zelfs als wethouder. Volgens hem is dat een ultieme kans om wat te kunnen doen voor de mensen.