Zaanstreek

,,Het buurten vind ik geweldig en dat maakt een heleboel goed.”

Tekst en foto's: Willem Croese

ZAANSTREEK – In het hele land zijn SP'ers op stap onder het motto 'Buurten in de buurt'. Zij bellen bij buurtbewoners aan en delen de SP 'ZO' krant uit. Er wordt gesproken over de buurt tot en met wereldse zaken. Individuele leden van de partij gaan ook op pad voor de SP Zaanstreek website. Deze keer is Henk Mak aan de beurt.

Een van de drijvende krachten van SP Wormerland is Henk Mak. Hij wil graag buurten in zijn dorp. Het dorpscentrum bezoeken wij niet, want daar is al eerder over gepubliceerd op de SP Zaanstreek-website. Henk Mak gaat voor een andere route, waarin naar zijn mening 'mooie en minder mooie dingen' te zien zijn.

Speelplaats

De voettocht start vanuit zijn woning aan de Wandelaarstraat. Vrijwel direct stuiten wij op een speelplaats. De kleintjes uit de buurt kunnen zich vermaken met speelattributen, zoals een glijbaan, wipkippen en klimrekken.

,,Ik snap alleen niet waarom er geen bankje staat waar ouders kunnen zitten, terwijl zij toezicht houden op hun kroost. Ze zitten nu op de stoeprand”, zegt Henk Mak.

Weremere

Verderop stopt hij bij een bouwplaats op de hoek van de Arisstraat en de Zaandammersstraat. Hekken omheinen de werkplek. Een hijskraan zet grote blokken beton op de juiste plaats neer.
Op deze locatie komt basisschool 'Weremere'. Vroeger heeft hier een theater en een Mavo gestaan. Die school is wegens gebrek aan leerlingen opgeheven en het theater heeft voorlopig onderdak in de Oude Kruiskerk.
Het nieuwe gebouw is niet alleen voor de basisschool, maar ook voor een parkeergarage en 61 appartementen. Met vier lagen hoog wordt het uitzicht voor de bewoners van de omliggende woningen volgens Henk Mak aanzienlijk minder, maar er zijn voorlopig grotere problemen.

,,Die mensen hebben heftig geprotesteerd tegen de bouw, maar ze trokken aan het kortste eind. De gemeente was juridisch steeds ver voor op de bewoners. Toch zijn ze in het gemeentehuis geschrokken, want de bouw levert echt veel problemen op. De slappe veengrond zorgt ervoor dat het heien een drama is. En daarom hebben ze bij een flatje naast de bouwput de palen in de grond geschroefd.”
Om een ondergrondse parkeergarage te realiseren is nog dieper geheid. De ingang van de garage staat schuin op de hoek van een kruispunt waar smalle straten bijeenkomen. Henk Mak vreest voor een gevaarlijke verkeerssituatie. ,,Je kunt bijna geen kant op.”

Hangjongeren

Via steegjes en straten loopt Henk Mak naar de basisschool 'De Wormerwieken'. Het is een modern en speels gebouw, net als het Wormerlandse gemeentehuis. Bij de ingang rookt conciërge Arie Schermer een sigaret onder een luifel.
,,Hier hangen vaak jongeren die alles onderkledderen. Ze gooien ramen in. Op de grond vind ik wietzakjes, blikjes en condooms. De gemeente zou hier wat tegen doen, maar ik heb nog niks gezien. Ik ben gewoon voor lik op stuk. Oppakken die gasten en doorsturen naar Bureau Halt”, zegt Arie Schermer.

Tegenover de school is een manifestatieveld met aan de rand een bushokje speciaal voor hangjongeren. Daar kunnen ze ongestoord bij elkaar zijn. Toch kiezen de jongeren voor de ingang van de Wormerwieken. Een hek voor het schoolgebouw ziet de conciërge niet zitten, want hij wil er geen 'Colditz' van maken.

Noppes

Na dit gesprek lopen wij over het manifestatieveld richting Noppes. De parkeerplaats van de winkel is goed gevuld met auto's, fietsen staan tegen de gevel en klanten lopen in en uit. Het is druk.
Binnen staan banken, stoelen, kasten, eettafels en nog meer soorten meubilair opgesteld. Rekken vol kleding staan in rijen achter elkaar. Achterin de zaak is een hoek met elektronica, zoals televisietoestellen en computers. Vooraan zijn bakken vol elpees en cd's. En vooral heel veel kasten met boeken.

,,Hier kom ik vaak”, vertelt Henk Mak. ,,Ik zoek mooie hemden uit voor een zacht prijsje.” Wij schuifelen door het pand langs de tweedehandsgoederen. Bij de kassa spreken wij Hans Slob aan. Hij is bereid om ons te woord te staan.
Ongeveer dertig jaar is de verkoper in dienst van Baanstede, waarvan Noppes een onderdeel is. Voordat hij precies vijf jaar geleden in de winkel is gaan werken heeft hij allerlei werkzaamheden verricht, zoals elektronica en snoep inpakken en als droogmolenmonteur. Hans Slob vindt het werken in de winkel 'helemaal het einde'.
,,Grandioos! Het werk is afwisselend en je bent doorlopend in contact met mensen. Je maakt een praatje met klanten en hoort de meest verschillende verhalen. Volgens mijn opleiding winkelmarketing moet je de klanten met rust laten en op afstand benaderen. Niet meteen in de nek vliegen. Ik ben er als ze wat nodig hebben”, zegt hij als ervaren verkoper.


Hans Slob – Wormer

Verkopen is zijn lust en leven. Het geeft de Noppesmedewerker een voldaan gevoel wanneer hij veel gedaan heeft op een werkdag, vooral als hij goed verkocht heeft. ,,Ik heb dan wat nuttigs gedaan en dat is altijd beter dan 's avonds op de bank voor de tv hangen.”
Hans Slob heeft een werkweek van 36 uur. De zaterdagen werkt hij roulerend met zijn collega's. De 51-jarige man heeft het voornemen om tot zijn 67ste levensjaar door te gaan bij Noppes. Daarna wil hij vrijwilligerswerk doen. ,,Schitterend”, zegt Henk Mak enthousiast. ,,De motivatie van hem is toch geweldig?”

Boerderijen

Wij lopen het Noppesterrein af en zetten de pas erin naar het volgende punt. Ongeveer dertig jaar geleden zijn twee mannen uit Wormer een kinderboerderij begonnen onder de naam 'Het Weitje', vlakbij de straat Donau. Tussen een flatgebouw en laagbouwwoningen in staan stallen op een veld waarin kippen, schapen, eenden, ezels en pauwen hun thuis hebben gevonden.
Lyrisch is Henk Mak over de kinderboerderij. ,,Zo'n particulier initiatief vind ik prachtig. Ik ben trots hierop, net als al die andere mensen uit Wormer.”

Voordat Henk Mak een soortgelijk project wil laten zien roept hij een medewerker van de kinderboerderij erbij, want een pauw is uitgebroken. Over de rijweg scharrelt de vogel. Vlug wordt het dier teruggebracht naar Het Weitje.
Aan de rand van 'Het Zwet' kijken wij naar het water dat flinke golven maakt door de harde wind. In de verte staat 'De Poelboerderij', een initiatief van vrijwilligers, die met financiële hulp van Natuurmonumenten gerund wordt. ,,In het weekend is het bezoekerscentrum van de boerderij open. Het is daar altijd druk.”

De Bieb

De ijskoude wind snijdt in het gezicht. Op weg naar De Bieb laat Henk Mak een buurtje zien dat de bijnaam 'Klein Volendam' heeft gekregen. Het Volendams bouwbedrijf HSB heeft soortgelijke woningen gebouwd, zoals ze die in het palingdorp kennen. ,,Economisch gezien hebben installatiebedrijven uit Wormer een goede gehad aan dit project”, vertelt hij.
Aan de Kemphaanstraat is De Bieb. Henk Mak komt hier regelmatig. Voor de ingang toont hij de restanten van afgebroken muurtjes en vertelt dat op die plek ook nog een luifel heeft gezeten. Noodgedwongen heeft De Bieb dit gesloopt, omdat er voorheen veel last is geweest van hangjongeren. Borden staan op het pleintje voor de bibliotheek met de tekst 'Verboden toegang tussen 20.30 en 7.00 uur'.

Medewerkster Margot Kuit zegt dat het overlastprobleem is opgelost. De Bieb verhuist over enkele jaren naar het nog te bouwen multifunctioneelcentrum van Wormer. Ze vindt het jammer, maar het huidige pand is in een slechte staat.
,,Nu heeft De Bieb een theatertje waar lezingen gehouden worden en dat past straks helaas niet meer. De nieuwe plek wordt kleiner.” De sfeer is ontspannen in De Bieb. In de leeshoek neemt een groep mensen de krant door. Anderen zoeken naar boeken van hun favoriete schrijver.
,,Wanneer de Bibliobus definitief stopt biedt De Bieb gebruikers hiervan een gratis jaarabonnement aan. Dit is ter compensatie en hopelijk komen die lezers bij De Bieb in Wormer”, vertelt Margot Kuit.
Terug in de Wandelaarstraat trekt Henk Mak zijn schoenen uit en hij zegt door het lopen last te hebben van zijn rug. Nadat de gastheer koffie en koekjes heeft geserveerd ligt hij uitgeblust languit op de bank. ,,Het buurten vind ik geweldig en dat maakt een heleboel goed.”