Zaanstreek

Door: Nora Swagerman

Zij zijn weer naar huis de Turkse Tekel arbeiders, die 78 dagen in staking zijn geweest en al die tijd letterlijk hun tenten hadden opgeslagen voor de regerings- gebouwen in Ankara. De Turkse regering is van plan om alle bedrijven die onder de Turkse nationale tabaksmonopolie “Tekel” vallen, te verkopen aan British-American Tobacco. Eén van de eisen bij verkoop is dat alle arbeidscontracten ontbonden worden en men onder zeer slechte voorwaarden een nieuw arbeidscontract kan krijgen.

Hebben zij dan bereikt wat zij wilden? Nee dat niet. Wel hebben zij bereikt dat ze meer tijd krijgen om zich te bezinnen. De vraag blijft nog steeds of ieder individueel de nieuwe (verslechterde) arbeidsvoorwaarden wil accepteren. Zo niet dan volgt ontslag. Er is nu alleen meer tijd om mogelijk toch nog meer solidariteit in de samenleving op te roepen en in gezamenlijkheid de strijd aan te gaan tegen deze extreme vorm van neoliberaal gedrag.

Wij besteden aandacht aan deze zaak, omdat wij niet alleen onze solidariteit willen betuigen, maar ook omdat het ook zo duidelijk toont hoe neoliberalisme werkt.
Vanuit de historie gegroeid zijn veel Turkse bedrijven overheidsbedrijven.
De regering is voorstander van privatisering (worden zij gedwongen door het IMF?) en vervolgens worden de Tekel arbeiders geconfronteerd met het feit dat hun fabrieken verkocht worden aan British-American Tobacco. Dit particuliere bedrijf wil de zaak alleen maar overnemen als er drastische hervormingen plaatsvinden en andere arbeidsvoorwaarden komen.
Uiteraard betekent andere arbeidsvoorwaarden in het neoliberale denken, slechtere arbeidsvoorwaarden. Voor de politieke machtshebbers heeft privatisering voorrang boven het welzijn van de 25.000 arbeiders en hun gezinnen.

In Nederland hebben wij deze neoliberale ontwikkeling niet zo extreem meegemaakt. Bij ons gaat het veel sluipender.
Wat denkt u van de privatisering van de thuiszorg? Het terug schroeven van de AWBZ voorzieningen? De veranderde ziekenkosten verzekering? Het in het leven roepen van particuliere re-integratie bureau? En ga zo maar verder.
Bij ons hebben wij een systeem waarin de centrale overheid allerlei bezuinigingen toepast en vervolgens minder geld naar de plaatselijke overheden sluist en hen dan met de gevolgen van de bezuinigingen opscheept.
Een regering die wel de banken ondersteunt maar niet voorkomt dat zij vrolijk met dikke bonussen blijven werken. En vervolgens de gewone man met de bezuinigingen opscheept.

Daarom verdienen de Tekel arbeiders onze aandacht en onze ondersteuning.
Op 28 mei loopt het bestand af en als er niets verandert, moeten de arbeiders straks slikken of stikken.
Wij houden u op de hoogte.
Hier vindt u een samenvatting van de verslagen geschreven door de schrijver en voormalig vakbondsbestuurder Meriç Esin.