Zaanstreek

Door: Nora Swagerman

28 mei 2010, dè cruciale dag voor de Tekel arbeiders. Die dag zou het buigen of barsten worden.
Op voorstel van de vakbond hadden de Tekel arbeiders hun tenten in Ankara, na maanden van actie, afgebroken. Zij zouden terugkeren naar hun huizen en tijd van bezinning nemen. In de tussentijd zou er samen met de vakbond en de nieuwe eigenaar van de fabrieken, British-American Tobacco, overlegd worden en oplossingen gezocht worden voor het ontstane arbeidsconflict. Werd die oplossing niet gevonden dan zou er 28 mei een grote landelijke staking uitgeroepen worden

Helaas, er werd geen oplossing gevonden maar de grote staking bleef ook achterwege. Uiteindelijk ondersteunde de vakbond deze actie toch niet en nu blijft voor de Tekel arbeiders nog steeds de keus ofwel de nieuwe arbeidsvoorwaarden accepteren (de helft van je salaris inleveren) of ontslagen worden. Uiteraard zijn de Tekel arbeiders zeer teleurgesteld, in hun vakbond en in zichzelf, omdat zij geloofden dat de vakbond voor hun belangen zou strijden. In hun tenten in Ankara had solidariteit geheerst, nu worden zij gedwongen individueel te kiezen voor minder loon of helemaal geen loon.

Waar horen wij dat nu ook? De werknemers van TNT (11.000 man) staan voor dezelfde problemen. Werk je meer dan 25 uur? Moet je een gezin onderhouden? Jammer dan, je gaat er gewoon uit. Leve het neoliberalisme! Leve het groot kapitaal! Leve de vrije markt! En wat zal de vakbond voor hen doen?