Zaanstreek

Door: Sonja van Elmpt

Afgelopen donderdag werd in de gemeenteraad een rapport van de Rekenkamer behandeld over de manier waarop in onze gemeente de burgerparticipatie vorm krijgt. De reacties van de verschillende partijen waren tamelijk unaniem: een goed rapport en er kan nog veel verbeterd worden. De SP fractie heeft zo haar eigen ideeën over dit onderwerp.

Er is geen democratische partij die burgerparticipatie niet belangrijk vindt. Ik hoor het ook vandaag alle partijen steeds weer zeggen: “ Burgerparticipatie vinden we heel belangrijk.” Maar waarom vinden we dit?

Burgerparticipatie is wat de SP betreft geen doel op zich. Met burgerparticipatie willen wij als SP mensen een stem geven in de ontwikkelingen in hun eigen wijk of buurt. Met burgerparticipatie willen we advies vragen aan mensen over besluiten die we in de raad moeten nemen. Op die manier willen we de besluitvorming verbeteren. Niet over de hoofden van de mensen heen, maar met elkaar. Uit de vorige bestuursperiode zijn voorbeelden te noemen hoe burgerparticipatie goed kan uitwerken. Zoals de intensieve contacten met de bewoners van de kleurenbuurt en de aan de bewoners van Rooswijk gegeven beslissingsbevoegdheid over het invullen van wat nu nog de Bannehof is.

De Rekenkamer presenteerde afgelopen donderdag een onderzoeksrapport aan de raad. In dit rapport worden deze bijzondere vormen van burgerparticipatie niet genoemd, het beperkt zich tot de wijkoverleggen en de klankborden. Daar gaat nogal eens wat mis doordat vaak niet duidelijk is waar mensen over mogen meebeslissen. Ook wordt niet goed teruggekoppeld waarom sommige adviezen wel en andere niet zijn overgenomen. Dat burgers onderling ook niet allemaal hetzelfde belang hebben is een extra hindernis.

‘Dè burger’ bestaat immers niet. Elke individu, elke groep, heeft eigen belangen en opvattingen, en die kunnen soms flink botsen. Denk aan de busbrug, of aan de strijd tussen mensen met auto’s die parkeerplekken willen en mensen met kinderen die speelplekken willen. In dit soort situaties ben je er niet met te zeggen ‘we betrekken de burgers erbij.’

Burgerparticipatie is ook volgens dit rapport niet altijd het juiste instrument voor het bevorderen van sociale samenhang. Misschien kan het in sommige gevallen zelfs wel contraproductief zijn.
Burgerparticipatie is evenmin een wondermiddel voor het verkrijgen van instemming met de plannen. Zeker niet als je niet zorgvuldig omgaat met verwachtingen en de inbreng van de burgers.
Het is goed dat Zaanstad de burgerparticipatie niet ziet als een noodzakelijk kwaad. In de vorige collegeperiode is een goede eerste aanzet gedaan tot het verbeteren van verschillende vormen van burgerparticipatie. Er is echter nog wel een weg te gaan.
Om te beginnen moet in elke situatie vooraf een analyse gemaakt worden op welke wijze burgers het beste kunnen participeren.
Nu is er één beroepsgroep die de afgelopen jaren deskundigheid heeft opgedaan met burgerparticipatie. De opleidingen op het gebied van overheidscommunicatie staan er bol van. En juist op de afdeling communicatie van de gemeente wordt flink bezuinigd door dit college. Dat vindt de SP jammer en onlogisch. Zonder goede voorbereiding, duidelijke doelstellingen en serieuze terugkoppeling wordt burgerparticipatie een farce die alleen maar tot frustratie leidt. Daar mag de gemeente best wat menskracht in steken.

Burgerparticipatie is héél belangrijk...maar hoeveel geld mag het kosten?

Ook dit is burgerparticipatie!

Het was vast niet de bedoeling, maar de demonstranten voor het sluiten van de bajesboten kwamen niet terecht in een raadsdebat over de boten, maar over burgerparticipatie.

Tijdens het debat, dat een beetje tam verliep, verschenen ineens twee zwart geschminkte mensen die een spandoek begonnen uit te rollen. Verkeerd om, zodat we niet konden lezen wat er op stond. De plaatsvervangend voorzitter van de raad, Ruud Pauw (Rosa), wees de demonstranten daar vriendelijk op en gaf ze de gelegenheid hun punt te maken. Zoals het hoort in een democratische samenleving.

Nadat we allemaal een tijdje naar dat spandoek hadden zitten kijken maakten de demonstranten nog steeds geen aanstalten om te vertrekken. Ruud Pauw schorste de vergadering en vroeg hen de zaal weer te verlaten. Tot zover niets aan het handje, maar de demonstranten waren niet van plan zo snel weg te gaan. Ze begonnen leuzen te roepen en één van de twee probeerde een betoog te houden, dat slecht te verstaan was doordat de ander er doorheen bleef roepen. Een beetje klungelig kwam het allemaal wel over.
De bodes werd gevraagd of ze de demonstranten uit de zaal wilden verwijderen, maar ja, dat zijn maar een paar mensen en die krijgen een onwillige man niet zo snel weg.
Vervolgens zouden een paar stoere raadsleden wel even helpen, maar zij werden verzocht weer te gaan zitten. Uiteindelijk slaagden de bodes erin, met hulp uit het publiek, de demonstranten te verwijderen. Later bleken ze zelf de trap af te zijn gelopen. Recht in de armen van de opgetrommelde politie.

Intussen waren in de raadszaal een aantal raadsleden op het topje van hun verontwaardiging. Vooral Aart Molenaar (DZ) vond dat het schandelijk, tuig was en hij twitterde er op los: ” onbeschoft en crimineel” waren deze mensen. Aan Patrick Zoomermeijer (onze fractievoorzitter) wist hij te melden dat wij “supporters zijn van dit zooitje ongeregeld.”

Het was hem blijkbaar ontgaan dat dit ook burgerparticipatie is. Dat het uiten van je menig in een gelukkig nog vrij land een van de belangrijkste rechten is van burgers. Is dat niet tekenend voor al die rechtse ballen? Vrijheid van meningsuiting? Ja, maar dan moeten we wel allemaal dezelfde mening hebben. Democratisch? Ja, maar dan moeten ze wel hetzelfde vinden als ik.
Aart Molenaar houdt zich, gezien het gehalte van zijn getwitter, nogal in tijdens de debatten, maar zijn tweets zijn onmiskenbaar in dezelfde stijl als die van de PVV. Dat weten we dan ook weer.

Na deze incidenten ging de raadsvergadering weer zijn gewone, tamme, gang.