Zaanstreek

Afgelopen zaterdag kreeg burgemeester Faber een taart in haar gezicht gegooid bij het openen van een schilderijententoonstelling ten bate van Amnesty International. Volgens het Noordhollands sufferdje bracht de burgemeester dit incident meteen in verband met het feit dat de donderdag daarvoor het bestemmingsplan Achtersluispolder was aangenomen in de raad. En in dat bestemmingsplan wordt ook de verlengde ligging van de bajesboten geregeld. De krant ging naarstig op zoek naar aanwijzingen in die richting en belde onder andere met onze fractievoorzitter Patrick Zoomermeijer. Die legde uit dat het bedreigen van mensen – en daar hoort het gooien met etenswaren bij – niet bij de SP hoort. Natuurlijk kwam dat weer niet in de krant. Gelukkig was een SP-lid aanwezig bij het incident en kon uit de doeken doen wat er werkelijk gebeurd is. En dat hadden de burgemeester en de krant ook kunnen weten!

Door Elsa Loosjes

Wat is er echt gebeurd? Op zaterdag 24 september opende het Weefhuis zijn deuren voor een weekendlange tentoonstelling van de schilderijen van Kees Verseveldt. De inmiddels 80-jarige schilder had sinds zijn veertiende getekend en geschilderd en vooral schilderijen gemaakt van het waterrijke open landschap van Noord-Holland en de Waddeneilanden.

Omdat zijn vrouw en zijn kinderen al genoeg schilderijen van hem bezaten besloot hij veertig schilderijen te laten taxeren en te verkopen ten bate van Amnesty International, voor de helft van de prijs, vanwege het 50-jarig bestaan van Amnesty. Natuurlijk was Amnesty Zaanstad heel erg blij met dit besluit en in samenwerking met het Weefhuis werden zowel de burgemeester als landelijk voorzitter Eduard Nazarski gestrikt voor een mooie openingstoespraak. Knap werk!

Het feest werd opgeluisterd met door de voorzitter van Amnesty Zaanstad aangeboden hapjes, en – het leek waarlijk een even dure bijeenkomst als al die bijeenkomsten waar de Kamer van Koophandel zijn opwachting pleegt te maken – maar het verschil: er was geen drup gemeenschapsgeld aan besteed.
Vlak voor de opening stond iedereen beneden de schilderijen oprecht te bewonderen, toen er ineens commotie was. Iedereen riep iets van “Oh!”. En de burgemeester stond meteen in het keukentje haar gezicht en jasje te reinigen van de resten van een slagroom- met- chocoladetaart. De andere resten lagen op de grond. De meesten veronderstelden dat het wel iets met de bajesboten van doen zou kunnen hebben. Enigszins verbouwereerd, omdat het nu juist Amnesty is die tegen die boten is, liep ik naar buiten om te kijken wat er nu precies was gebeurd. Daar stond een van de bezoekers met een jack in zijn hand. Hij zei dat het jack van de jongen was die de taart gegooid had, dat de jongen, die met een zwarte snor geschminkt was, niets gezegd had tijdens het gooien van de taart en ook zwijgend was weggerend naar zijn fiets verderop in het straatje achter het weefhuis en dat hij zijn jas, waarschijnlijk opzettelijk had laten afpakken. Het wachten was op de gewaarschuwde politie.

Die kwam na ongeveer twintig minuten; twee politie-agentes parkeerden de auto voor het Weefhuis en namen de jas over. Met handschoenen aan inspecteerden ze de zakken. Er kwam eerst niets, daarna een brief van een half A4’tje met dikke letters erop. Een regel of acht. Een beetje warrig verhaal, over de kunst en de waarde van kunstenaars, maar geen woord over de boten maar wel over het LEF-festival! Ik legde de politiedames uit dat voor dat toekomstig LEF-festival (combinatie van het feest voor de opening van het stadhuis en 50-jaar Zaanse schans) veel geld door de gemeente was uitgetrokken en dat bij die gelegenheid vooral Zaanse kunstenaars zich in the picture spelen konden.

Misschien was de taartgooier wel niet erkend om er aan mee te doen. Misschien dacht hij dat hier in het Weefhuis het establishment zijn feestje had. Het geval had dus meer weg van het tomatengooien naar de Gijsbrecht-uitvoeringen eind jaren zestig dan van een protest tegen een politiek issue.

Ook niet leuk, dat is waar. Maar het leert ons weer dat het gerucht eerder wordt geloofd dan dat de waarheid wordt onderzocht.