Zaanstreek

Voor de SP is het bespreken van dit onderwerp nauwelijks mogelijk zonder de landelijke politiek erbij te betrekken. Het keiharde, asociale en vooral onuitvoerbare beleid van het kabinet Rutte hakt daar waar het pijn doet. De meest kwetsbare groepen worden aangepakt door ze over één kam te scheren en hun ingewikkelde problematiek terug te brengen tot een versimpeld probleem: ‘Men heeft geen werk’.

Wet werken naar vermogen

Het gemakzuchtige principe van de ‘eigen verantwoordelijkheid’ wordt hier zover opgerekt dat het wel erg doorzichtig wordt wat de werkelijke bedoelingen van het kabinet zijn. Een rücksichtsloze bezuiniging, koste wat het kost. En wat dit gaat kosten is niet in geld uit te drukken. De SP is een partij van solidariteit en medemenselijkheid. Boven alles is de menselijke waardigheid ons hoogste goed. Kijkend naar deze maatregelen moeten we constateren dat in het land van Rutte de solidariteit geheel wordt losgelaten. Het terugwerpen van de mens op zichzelf, zonder alternatieven te bieden, is een schande.

Met de nieuwe wet ‘Werken naar vermogen’ gooien we een lang verworven recht overboord. Het Wettelijk Minimum Loon komt feitelijk te vervallen doordat we mensen langdurig, soms jaren achtereen, voor een habbekrats aan het werk gaan zetten. Dit is misschien wel de meest kwalijke maatregel en geeft haarfijn aan wat de liberalen en de christendemocraten uit het oog zijn verloren. De mens is meer dan alleen een werknemer. De maatschappij is meer dan een economie. Mensen zijn ongelijk, maar wel gelijkwaardig. Iedereen heeft dus recht op een eerlijke en waardige beloning voor arbeid. Wordt die arbeid naar vermogen geleverd dan hoort daar ook een fatsoenlijk loon bij.

Met de voorstellen van dit college om de verschrikkelijke plannen uit Den Haag uit te werken kunnen we niet akkoord gaan. Het gedeeltelijk of geheel overnemen van Baanstede wijzen we af. We denken dat het zorgen voor sociale werkvoorziening een taak is van de overheid.

Iedereen aan het werk, geen terugkeergarantie

Het uitgangspunt 'iedereen aan het werk bij een reguliere werkgever' zou een prachtig idee kunnen zijn, maar op dit moment is het volkomen irreëel, met een overspannen arbeidsmarkt waar werkgevers kunnen kiezen uit een heleboel werkzoekenden, ook op de Europese markt. Dat moet je gaan doen in tijden van een krappe arbeidsmarkt, als werkgevers meer moeite willen doen om mensen in dienst te krijgen en te houden.

Dat zou ook onze insteek zijn. Nu proberen banen te vinden zowel bij reguliere werkgevers als bij de eigen organisatie is natuurlijk prima. Dat moet je zeker doen, maar houdt de voorzieningen in stand tot het zover is; zorg voor goede begeleiding van de mensen die naar een reguliere werkgever gaan en kijk welk maatwerk er geboden kan worden om mensen bij de samenleving te betrekken.

Wij zijn er beducht voor dat het wel eens zou kunnen mislopen met mensen voor wie veranderingen toch al vaak stressvol zijn, als zij naar een reguliere baan gaan. Dan moet er nu al voor deze mensen de zekerheid zijn dat er nog een sociale werkvoorziening bestaat waar ze in dat geval welkom zijn. Vandaar onze motie om te zorgen voor een terugkeergarantie.

Voorzitter, mijn fractie heeft begrip voor de positie van dit college in deze zaak. Het wordt geconfronteerd met maatregelen die van Den Haag naar de gemeenten komen. Gemeenten zien zich gedwongen om het uit te voeren. Wat mij persoonlijk vreselijk spijt, op voorhand, is dat dit beleid jammerlijk zal mislukken.