Zaanstreek

Beste Mark,

Vandaag kon jij weer een bladzijde van de Nederlandse Geschiedenis schrijven.
Toen jij vanochtend voor de spiegel stond, moest jij naar je evenbeeld grijnzen. Jij had het weer geflikt. Alle domme Nederlanders waren er weer erin gestonken en jij kon een tweede keer op het bordes staan. Vol trots glinsterden je ogen. Luid sprekend, oefende jij jouw speech voor de camera.
Ja, de camera kon jouw kroning als kersverse minister-president voor de toekomstige generaties vastleggen!
Dat er hier en daar nog een paar problemen aanwezig waren, dat kon toch jouw humeur niet verstoren.
”Ach! Wat zeuren ze nou in dit land!”, was het jouw gedachte.
Dat jij, zoals Balkenende, jouw naam verbond aan het idee van gevallen kabinetten en onrust en armoede in het land, dat kon niet hinderen dat jij een gevoel van vreugde had.
Ach! Het was toch niet zo erg dat jouw regeerakkoord nu al de prullenbak in kon.
Ach! Geen meerderheid in de Tweede Kamer, dat was een zorg voor later.
Maar niet op dat moment.
Nee, dat moment was toegewijd aan de geschiedenis.
Jij zag jezelf als de nobele ridder die Nederland van de financiële crisis ging redden.
Ja, de herrezen Willem van Oranje, de aartsvader van Nederland met zijn Watergeuzen, strijdend voor de toekomst van het land.
En ja, het land.
Het land moest jou dankbaar zijn. Je ging het land groter en sterker maken.
En dat bepaalde mensen financieel in de problemen kwamen, dat was toch niet je schuld!.
Dat hadden ze aan zichzelf te danken.
Ze dachten niet groot, ze waren niet zelfstandig.
En ja beste Mark, jij zult zeker de geschiedenis ingaan. En eens zal jouw foto van vandaag zijn terechte plaats krijgen in de boeken voor de middelbare scholen met de titel:
"MARK RUTTE, DE AARTSSTIEFVADER VAN NEDERLAND EN ZIJN WATERKNEUZEN"

Getekend,
Bandiera Rossa (?)