Zaanstreek

De discussies over de veranderingen in het sociale domein lopen naar de mening van de SP in de verkeerde volgorde. Dat hebben we al eerder aangegeven. Normaal zou na een visie de beleidskaders worden vastgesteld en daarna pas gestart worden. Nu is er gestart met een pilot met sociale wijkteams (SWT's) en voordat de pilot is geëvalueerd wordt al gestart met het verder invoeren van deze wijkteams in de rest van de gemeente. Wij zijn niet gelukkig met deze gang van zaken.

Hoewel we in principe de idee van de sociale wijkteams niet verkeerd vinden, zien we toch nog veel haken en ogen en willen we graag goed weten wat de gevolgen zijn van deze verandering.

Binnenkort krijgen we de evaluatie en de beleidskaders vast te stellen en zullen we het debat daarover kunnen voeren.

Waar we nu over spreken is een voortgangsrapportage het is goed dat we op de hoogte worden gesteld van de stappen die worden ondernomen. Het onderdeel waar ik het vanavond in het debat toch over wil hebben en ik niet wilde wachten op de evaluatie en de beleidskaders is de bekostiging van de sociale wijkteams.

De wijze waarop bekostigd wordt en waar de teams op worden afgerekend is bepalend voor de wijze waarop gewerkt zal worden.

Uit het stuk:

Bewaking aantal doorverwijzingen

Bovenstaande bekostiging van de Sociale Wijkteams op basis van beschikbaarheid heeft het risico dat de teams zoveel mogelijk doorverwijzen naar de tweede lijn (gespecialiseerde hulp). In de monitoring van het functioneren van de Sociale Wijkteams is het aantal doorverwijzingen dan ook een belangrijke prestatie-indicator, die we bewaken en zonodig bijsturen. Op basis van de prestaties en de verschillen hierin tussen de Sociale Wijk-teams analyseren we in 2014 met de hoofdaannemers of, en zo ja, op welke manier het aantal doorverwijzingen kan worden beperkt.

Wij vinden dat een veel te eenzijdige insteek.

Neem eens dit voorbeeld: in een gezin waar meer aan de hand is is een jong kind die gedragsproblemen heeft. Het gaat hierbij om een stoornis waar deskundige hulp in bijvoorbeeld een medisch kinderdagverblijf kan voorkomen dat het gaat ontsporen. Echter voor de ouders is het nog te hanteren omdat het kindje nog klein is. Wordt er dan niet adequaat doorverwezen dan kan als dit kind eenmaal een puber is grote problemen ontstaan. Vroege signalering en doorverwijzing is dan misschien op korte termijn duurder, maar op de lange termijn helpt het het kind en het gezin en voorkom je ernstige problemen.

Hetzelfde geld voor bijvoorbeeld ouderen met een depressie of een beginnende dementie. Ook hierbij geld dat op tijd signaleren en dan ook doorverwijzen naar specialisten kan voorkomen dat mensen in een isolement komen met opnieuw misschien hogere kosten op korte termijn, maar op lange termijn betere hulpverlening en voorkomen van overbelasting van mantelzorgers, et cetra.

Vandaar onze motie:

Draagt het college op bij de monitoring van het functioneren niet alleen te kijken naar het beperken van de doorverwijzingen, maar vooral  naar de reden van doorverwijzing. En de teams hierop nadrukkelijk opdracht te geven op tijd de juiste deskundigheid in te schakelen

Alle overige punten die we aan de orde willen stellen bij deze ontwikkelingen zullen we bij het bespreken van de evaluatie en de beleidsnotitie aan de orde stellen.

Dit was de bijdrage van raadslid Sonja van Elmpt in de raadsvergadering van 17 oktober.

Update

De motie is met algemene stemmen aangenomen!

• De hele tekst van onze motie