Zaanstreek

Er is nog maar weinig aandacht voor in de mainstream media, maar al enige tijd wordt de antiracistische activiste Anne Fleur Dekker bedreigd door extreemrechts en is ze ondergedoken. Op radicaal rechtse sites als GeenStijl en De Dagelijkse Standaard (DDS) wordt gesuggereerd dat ze elk moment een aanslag aan het plannen is en dat ze gestopt moet worden. Helaas geloven mensen deze onzin. Over de desastreuze effecten van nepnieuws gesproken.

Toespraak van Ron Blom (historicus en SP-lid) op de Henk Sneevliet-herdenking op 9 april 2017

‘Het gedoe’ zoals ze het zelf noemt begon donderdag 16 maart. Het begon met het artikel dat ze schreef over Thierry Baudet, ‘Baudet is een Wilders in Schaapskleren’ op de linkse opiniesite Joop. De zondag erop was ze gedwongen onder te duiken. Eén van de beschuldigingen was dat ze als lid van GroenLinks en van de stemcommissie de stemmen niet goed zou hebben geteld in Hilversum. Maar dat is allemaal gebaseerd op leugens en onzin. De bewering van Wilders dat hij minder zetels zou hebben gekregen slaat dan ook nergens op.

Ze wordt momenteel bedreigd door zowel de volgers van Baudet van het zogeheten Forum voor Democratie als van Geert Wilders. Zoals ze zelf zegt: ‘Je merkt het verschil. Ik ben vaker bedreigd uit de hoek van Geert Wilders toen ik me over hem had uitgelaten. Die schieten heel erg met losse flodders. De volgers van Baudet gaan veel georganiseerder te werk. Die zijn wat slimmer in hun aanpak. Ze lijken een dossier over je bij te houden van de afgelopen maanden, wat je gezegd hebt. Dat krijg je niet in één dag bij elkaar gezocht. Je merkt dat hun hele tactiek anders is. Ik heb ook het idee dat die rare artikelen op GeenStijl, TPO en DDS, dat dat komt door de connecties vanuit de Baudet-hoek.’

Het is volgens haar nu wel de combinatie van beide die het heftig maakt. ‘Ze lopen elkaar gewoon op te fokken. Het is nu: PVV-aanhangers en Forum-aanhangers, hand in hand tegen Anne Fleur. Maar de echt gevaarlijke bedreigingen komen uit de Baudet-hoek. Dus het is heel anders dan de vorige keren toen er nepnieuws over mij uitkwam.’

Gelukkig zijn er ook steunbetuigingen voor haar gekomen. Bijvoorbeeld van Comité 21 Maart en ook Artikel 1 van Sylvana Simons heeft inmiddels steun betuigd. Dat vind ze heel erg fijn. Maar ze merkt ook dat mensen het eng vinden om openbaar voor haar op te komen.

Zij is niet het enige slachtoffer. Het overkomt meer vrouwen die zich uitspreken – in de politiek, mensen van kleur, moslims. Het is een heel selectieve vrijheid van meningsuiting. Sylvana Simons van artikel 1 overkomt dit dagelijks. En kijk ook hoe de vrouwen die zich in Spijkenisse tegen de komst van Wilders uitspraken bedreigd werden door Wildersaanhangers met ‘daar moet een piemel in’.

En wat betreft bedreiging met aanranding en verkrachting blijft ook Parool- columnist Theodor Holman – weer een vriend van het selectieve vrije woord – niet achter. Hij wist wel wat Anne Fleur Dekker nodig had en beval zichzelf aan om haar eens te pakken. Deze seksistische en gore column van Holman riep een storm van kritiek op. Niet alleen van Fleur Dekker zelf die er voor past om verbaal aangerand te worden, maar ook van andere vrouwen en mannen. Een van de briefschrijvers schreef zich al een hele tijd aan Holman te storen. Daarbij moet de briefschrijver denken aan opa en hoe die zich in zijn graf zou omdraaien omdat hij na de oorlog een tijdlang voor het Parool heeft gewerkt. Via het verzet was hij aan zijn baan gekomen. De column van Holman werd scherp getypeerd als een goor bangalijstje van een bejaarde man die eer over droomt een 22-jarige linkse activiste te neuken.

Overal waar de verschillende groepen onderdrukten in de maatschappij het niet meer nemen en het heft in eigen hand nemen worden ze gestigmatiseerd, vernederd en beledigd. Daar weten de mannen die we hier vandaag gedenken ook van. Denk aan Sneevliet en zijn activiteiten in Nederlands Indië waar hij zich aan de zijde schaarde van de Indonesiërs tegenover het koloniale establishment. En denk ook aan de harde strijd van de revolutionair-socialistische beweging om de positie van de arbeiders en de werklozen te verbeteren ten tijde van de crisisjaren waarbij de activisten te maken kregen met het rechtsradicalisme van die dagen.

Er zijn gelukkig ook hoopvolle signalen tegen de wereldwijde opkomst van populistisch rechts. Slachtoffers van ongelijkheid en achterstelling laten zich niet meer in hun hok terugjagen. Zeer inspirerend was wat mij betreft de onlangs gehouden demonstratie van vijftien tot twintigduizend vrouwen en mannen In Amsterdam op 11 maart met een duidelijke boodschap: als we zelf ons lot in eigen hand nemen zal antifeministische en racistische politiek zal niet winnen.