h

De columnisten: Zijn wij zelf een product geworden?

4 november 2018

De columnisten: Zijn wij zelf een product geworden?

Foto: SP

Regelmatig krijg ik positieve berichtjes van kwetsbare mensen die ik ooit op mijn pad ben tegengekomen. Sommigen hebben grote steun aan het geloof dat ze belijden. God zal erop toezien dat we menselijk worden behandeld. Tot voor kort werd er in gespreksgroepen door anderen enigszins genuanceerd gereageerd op gebeurtenissen in onze maatschappij.

Het tij is echter duidelijk gekeerd. Het systeem waaraan we onderworpen zijn wordt vergeleken met woningen die op een slechte fundering rusten. Welbekend in de Zaanstreek. Het volgende is een weergave van de discussies.

De beelden van het faillissement van het Slotervaartziekenhuis confronteerden de mensen plotseling hardhandig met kapitalisme onder neoliberale vlag. Dit gedrag van investeerders heeft grote gevolgen voor het denken over het vloeibare kapitaal dat daar heengaat waar de winstmarges het grootst zijn.  Dit is slechts één aspect van een groter spel dat zich achter de vitrage afspeelt en dat zich steeds meer op een macabere wijze aan het publiek toont.

De overheid zit aan de kassa en luistert naar het bedrijfsleven, ‘terwijl wij de geldlade vullen’. Dit is overduidelijk geworden door de perikelen rond het afschaffen van de dividendbelasting. Veel zaken die worden doorgevoerd gebeuren tegen de wil van de gewone mensen. Een ander probleem dat uit mijn gesprekken naar voren komt, is de enorme rechtsongelijkheid tussen de burger en het bedrijfsleven.

Brievenbusfirma’s, belastingparadijzen en het inhuren van dure adviseurs zijn voor ondernemingen normaal, voor de gewone burger een utopie. De bedrijven verkondigen dat ze binnen de wettelijke kaders opereren. De maatschappelijke weegschaal hangt helemaal scheef maar het lijkt onmogelijk hier iets aan te doen omdat de burger totaal op afstand is gezet.

In de breedte gaat het erom dat we te maken hebben met iets dat steeds dieper onze levenssfeer aantast en in de toekomst dat van volgende generaties. Kapitaal van een bepaalde omvang zal steeds zoeken naar verdere vermeerdering. Gebieden die niets met de markt te maken hebben, zoals ziekenhuizen of zelfs de natuur (Amazone …) worden onderdeel van het mechanisme van vraag en aanbod, de zogenaamde onzichtbare hand.

Sociale verhoudingen veranderen in goederen. U bent zelf inmiddels ook een product, want uw gegevens en datgene wat u privé uitspookt zijn geld waard. Er is een tendens waar te nemen die in de volgende richting wijst. Er heeft zich een gevaarlijke narcistische visie genesteld aan de financiële kant. Als mensen via moderne hulpmiddelen kunnen worden geanalyseerd op hun winstgevendheid worden zij verder gereduceerd tot een verdienmodel.

De aandacht zal zich richten op diegenen waarvan mag worden verwacht dat ze iets opbrengen. De consument en dus de mens krijgt een bepaalde status toegekend en zal net als een artikel een waarde en afschrijving kennen. Door alle moraliteit overboord te gooien en deze hebzuchtige tunnelvisie te hanteren zal het hele proces naar de mening van mijn gesprekspartners uiteindelijk exploderen. Een mens is geen product.

Wim Verhoeven - De Koffiekring

U bent hier