Zaanstreek

En dat slaat niet alleen op de bodemdaling
Binnen de muren van een prachtig monument vindt een ogenschijnlijk rustige en uitgebalanceerde discussie plaats. De sfeer verandert plotseling als een 94-jarige haar ongenoegen uit over de huidige gang van zaken in onze maatschappij. Anderen luisteren met verbijstering als zij verkondigt nog deel te willen nemen aan acties op straat. Zij begrijpt niet dat een groot deel van de bevolking, zoals zij zegt, is veranderd in makke schapen.

Door: Wim Verhoeven - De Koffiekring

Op steeds meer plekken stellen mensen eenzelfde vraag, die ook een zekere machteloosheid in zich draagt. Wat moeten we doen als we ondergetrokken worden, niet door de zee maar door de financiële problemen? De ontelbare berichten in de door de overheid aangestuurde media trachten volgens de discussie-tafels de massa te masseren en rijp te maken voor een verdere verlaging van de pensioenen.

Vanaf 1 november is het regelmatig raak en vliegen de superlatieven om de oren van de lezers die moeten gaan geloven dat dit de werkelijkheid is. ‘Pensioenpot uitgehold - pensioenen precair -  elke dag iets dichter bij de verlaging van de pensioenen - economie draait volop, maar pensioenen blijven achter’, een onafzienbare stroom die wil laten zien dat het nu eenmaal niet anders kan. Daarachter schuilt een duistere kracht die likkebaardend naar de beschikbare 1500 miljard euro kijkt die verschillende bronnen melden. Hiermee zou voor 50 jaar uitkeringen zijn afgedekt.

Sommige berichten spreken over een beoogd terugdringen van de staatsschuld, anderen wijzen op een Europees pensioen.  ‘Sterf op tijd’, lijkt volgens sommigen een beter recept dan afwachten, zeker als ik spreek met mensen die hulpverlenen aan ouderen. Volgens deze bronnen zijn er steeds meer armen, die toch niet klagen, omdat ze zich hiervoor schamen en ze dat van oudsher niet gewend zijn: ‘dat doe je niet’.

De oogst van de laatste tijd laat zien dat we op vele fronten op een doodlopende weg zitten. De huizenmarkt zit inmiddels zo vast dat men spreekt over het verdelen van schaarste. Een nieuw woord ‘spoedzoekers’ wordt geïntroduceerd dat de tragikomische betekenis heeft dat gewone woningzoekenden beter kunnen emigreren. In dit wonderlijke ‘paradijs’ zie je zaken die onwerkelijk lijken maar wel degelijk plaatsvinden.

Inmiddels komt een flink deel van de mensen met een middeninkomen bij de voedselbank terecht (De Unie).  De vijftig plusser blijft werkloos, dus zonder vooruitzicht. (NDH 13/11). Het Noordhollands Dagblad meldt op 12 november dat inmiddels twintig procent van al het verzuim op het werk stress gerelateerd is. Drugsgebruik onder jongeren heeft epidemische vormen aangenomen. (O.a. GHB).

Velen begrijpen de berichten helemaal niet meer zoals het feit dat iemand uit een andere EU-lidstaat na één dag werken recht moet hebben op een Nederlandse uitkering. Dit zoals de commissie Sociale Zaken en Werkgelegenheid van het Europees parlement wil. Het ‘vaderland’ is veranderd in een doolhof waarin steeds meer mensen de weg kwijtraken. In het Stadsblad van 7 november worden nieuwe professionele hulptroepen geïntroduceerd om de toenemende groep van mensen die buitengesloten worden te gaan ondersteunen. Zakken we steeds verder weg?