Zaanstreek

Vroeger zei een bekend PvdA'er ooit: 'in gelul kun je niet wonen'. De PvdA stond, ondanks zijn gebreken - ook toen al - in die tijd gelukkig nog bekend als de partij voor de gewone man (en vrouw uiteraard). Stadsvernieuwing, alhoewel soms met weinig besef van de historische waarde van oude wijken, gaven een krachtige impuls aan sociale woningbouw. Dat was ook de bedoeling bij "Masterplan Poelenburg". De praktijk pakte anders uit voor de wijk Poelenburg...

Jaren is er in de Zaanse raad gedebatteerd over de toekomst van Poelenburg. En dan stond voor de SP en voor de bewoners toch de wens centraal om goed en betaalbaar te kunnen wonen. Er moest dringend wat gebeuren aan de vaak kwalitatief minder goede woningen. Als SP deelden wij de wens van dit en het vorige college niet om alle hoop te verwachten van rijkere bewoners van elders: wij bekommeren ons liever in het hier en nu om de mensen in Zaanstad en Poelenburg: die zijn er hier en nu.

Miljoenen zijn er door gemeente, landelijke overheid en woningcorporaties geïnvesteerd. Poelenburg was een zogenaamde Vogelaar/kracht-/prachtwijk. Landelijk en lokaal een speerpunt voor de PvdA, waarmee ze veel en vaak de boer op gingen. Vooral in Poelenburg zelf.

Alleen bij de laatste verkiezingscampagne eerder dit jaar, waren ze stil over hun ooit grote dromen voor Poelenburg... De laatste paar jaar, onder PvdA-wethouders, werd het Masterplan Poelenburg stukje voor stukje ontmanteld. En het Masterplan bij het grofvuil gezet. Grofvuil trouwens, dat nu door vrijwilligers mag worden opgehaald.

Gelukkig is er, buiten het Masterplan om, nog wel geïnvesteerd in de openbare ruimte en doen woningcorporaties wel iets aan renovatie. Maar niet in de mate zoals beloofd.

En de grote vernieuwing, de 'sociale stijging', heeft niet plaatsgevonden.

Het enige dat nog rest van de oorspronkelijke plannen is de 'verlegging van de weg Poelenburg'. Een weg! Voor 5 miljoen!

Op mijn opmerkingen over de niet nagekomen beloften voor deze wijk die het zo verdiend, gaf de wethouder toe dat het vertrouwen in de politiek inderdaad was geschaad. Hij drong er toch bij de SP op aan om in ieder geval voor de verlegging van de weg te stemmen, 'om het laatste restje politieke vertrouwen te redden'. Ik antwoordde daarop netjes dat met die weg het vertrouwen niet terugkomt. Dus onze steun krijgt hij niet. Geen schaamlap voor dit magere resultaat van jarenlang overleg en het uitgeven miljoenen euro's!

Want op een weg kun je niet wonen. En in gelul ook niet.