Strijdbare 1 mei in Amsterdam

2 mei 2014

Strijdbare 1 mei in Amsterdam

Op 1 mei was een flinke delegatie van de Zaanse SP aanwezig op de 5e grote 1 mei-viering in Amsterdam. Daaronder fractie- en bestuursleden, maar ook 'gewone' actieve SP-leden, waaronder bijvoorbeeld mensen van BaanStede en uit de thuiszorg. Na een demonstratieve optocht door het centrum van Amsterdam, togen de honderden deelnemers naar De Brakke Grond aan de Nes. Daar waren toespraken, muziek, kunst en interviews. De strijdbaarheid spatte ervan af! En het bleef nog lang gezellig...

Deel van de Zaanse delegatie: raadslid Roland, Jan, Lieke, Recai, voorzitter Gabriella en Zeynep

Verslag en foto's door Patrick Zoomermeijer

We hoorden "De Huurderskaravaan" over hun strijd tegen afbraak van sociale woningbouw. Werkers in de zorg over de sluiting van verzorgingshuizen. Schoonmakers over hun lopende staking bij de NS. Ambtenaren over hun strijd voor een goede CAO. Mensen met een bijstandsuitkering tegen de gedwongen tegenprestatie. Mensen uit de kinderopvang over de onderbezetting. Van de strijd in Turkije bijvoorbeeld, om op het Taksimplein in Istanboel de 1e mei te mogen vieren. Vakbondsbestuurder Ruud Kuin over de strijd voor Sensire, de thuiszorgorganisatie, waarvan de werknemers in actie door de bond als voorbeeld en pressiemiddel worden ingezet voor de thuiszorg in heel Nederland!

Wie dit allemaal aanhoorde, kan niet volhouden dat de arbeidersklasse (of welke naam je het ook geeft) niet meer bestaat en ook niet dat strijd niet loont. De boodschap van vele aanwezigen, zowel sprekers als uit de zaal was dan ook: de beuk erin, in het offensief!

Een zeer inspirerend voorbeeld was er uit Tuzla, een industriestad in het zwaar door de crisis getroffen en onder VN-mandaat stuk-geprivatiseerde Bosnië: de mensen daar organiseren comités om hun eigen samenleving vorm te geven. Want de armoede en werkloosheid zijn enorm, vele fabrieken zijn gesloten en de regering kan of wil hier niets aan doen. Dus doen de mensen het zelf: ze openen de fabrieken weer, ze willen privatiseringen terugdraaien, ze bespreken met hun achterban - de bewoners - de te volgen koers meerdere malen per week... Wie had het over maar eens in de paar jaar mogen stemmen? Dit is pas democratie! En ze zien zichzelf niet als onderdeel van de EU, maar wel van Europa. Ze zoeken dan ook graag de internationale samenwerking... Met andere arbeiders!

En dat is wat 1 mei is en zou moeten zijn: voorbeeld van strijd, (internationale) solidariteit, een socialistisch alternatief, inspiratie voor weer een jaar van strijd!