Zaanstreek

Hij werkte 24 jaar bij een metaalbedrijf en zij maakte gedurende vele jaren deel uit van het management bij een grote firma. Ik zit bij Heliomare aan tafel met 2 mensen, waarbij de wereld door herseninfarct/afasie plotseling veranderde. Zonder enige reserves wordt een wereld geschetst, die beangstigend duidelijk maakt, dat het je plotseling kan overkomen. Het gesprek vond plaats in het afasie en behandelcentrum in Wormerveer.

Door Wim Verhoeven

Een middagje vissen is bijna fataal. Met verlammingsverschijnselen en geen spraakvermogen is het moeilijk voor te stellen dat je hulp kunt inroepen. Gelukkig was er iemand bij hem en dat was zijn redding. Zij hebben beiden hun eigen verhaal op dit gebied. Ook bij de vrouw deed zich een dergelijke rampzalige gebeurtenis voor, waardoor zij in een rolstoel belandde. Na de lange en harde weg van revalidatie volgt nu het gevecht om weer te participeren. Beiden voelen zich door het bedrijfsleven van de een op de andere dag afgeschreven.

Zij stelt het bedrijf voor te gaan thuiswerken. ‘Men wilde er niet verder over nadenken: te duur en onrendabel’. De eerste indruk en vooroordelen maken de dienst uit en zijn giftige ingrediënten in een maatschappij die beweert er alles aan te doen iedereen een kans te geven. Het lijkt of de hedendaagse ‘snelle’ mens aan bepaalde normen moet voldoen om serieus te worden genomen. Als zij bij een grootwinkelbedrijf aan de kassa betaalt krijgt haar man het wisselgeld terug. Dit geeft pijnlijk aan hoe het is als je iets wel kunt maar ‘men’ denkt dat je hiervoor niet capabel genoeg bent.

Beiden vechten zich terug naar vrijwilligerswerk. Bij alle gezondheidsproblemen moet de vrouw nog een heroïsch gevecht aangaan met instanties. Als haar man ook plotseling zijn baan verliest moet naar een goedkopere woning worden uitgekeken. Een vergoeding voor aanpassing van de woning krijgt zij echter niet. Uiteindelijk komt zij zelfs in de schuldsanering. Zij gaan er niet vanuit dat hun situatie door de komende veranderingen zal verbeteren.

De bezuinigingen van de overheid zullen als een verstikkende deken werken. De uitspraken liegen er niet om. ‘Werkplekken worden uit elkaar getrokken’ . ‘De gezelligheid en sociale contacten gaan verloren’ . De ramp die zich zal voordoen als de dagbesteding wordt opgeheven betekent dat mensen thuis achteruit kelderen. Door de wijze van aanpak dreigen we in een vicieuze cirkel terecht te komen. Aan de ene kant worden zaken geschrapt, anderzijds moet als gevolg daarvan meer psychische hulp worden verleend. ‘Weten de overheid en organisaties wel waar ze over praten?’. In feite is dit een oproep om alles meer vanuit het perspectief van deze mensen te bekijken. Verdieping in de gedachten wat de maatregelen voor iemand betekenen.

‘Zet iemand een dag in een rolstoel en hij of zij zal voelen hoe je plotseling geïsoleerd raakt’. Ondanks alles zijn zij zoals ze aangeven ‘een ander mens ‘ geworden. Met een zinvolle besteding van hun tijd en zeker ook trots op hetgeen zij hebben bereikt, kijken zij anders naar het leven dan vroeger. ‘We zien de drang van mensen om te scoren en het enorme materialisme, terwijl ze vergeten dat er ook nog andere waarden zijn’.

Gesprek door Wim Verhoeven voor de Koffiekring Zaanstad, een niet-partijgebonden vrijwilligersinitiatief voor mensen die door de maatschappelijke veranderingen worden getroffen. Ook getroffen door bezuinigingen? Mail Wim! verhoevenkoffiekring@tele2.nl