Zaanstreek

Precies 11 jaar geleden was ik te gast in een verzorgingshuis. Er waren grote bezuinigingen aangekondigd en de personeelsleden voerden actie, omdat er steeds meer van hen werd geëist. De verschuiving die had plaatsgevonden in de zorg zwaarte pakketten zorgde voor een grote instroom van cliënten naar aanleunwoningen.

Door Wim Verhoeven

Normaal waren deze mensen in een verzorgingshuis terechtgekomen. Voor deze categorie was men begonnen met zorg op afstand. In die dagen hield dat in dat mensen voorzien werden van een wegloopalarm om hun pols of in de zoom van hun jas. Mochten zij de woning verlaten en op straat belanden, dan zorgde het alarm ervoor dat de schade binnen de perken bleef. Er waren ook experimenten met tablets en smartphones.

Uiteindelijk was het de bedoeling door nog meer automatisering en opdrijving van het aantal mantelzorgers de kosten verder te verlagen.

Net als in 2014 word ik hartelijk ontvangen voor een gesprek. Hermina de nursebot begroet mij vriendelijk en schenkt de koffie in. De directeur heeft enige andere bots uitgenodigd om aan het gesprek deel te nemen. Ja de techniek heeft niet stilgestaan. Vanaf 2015 bleek eigenlijk dat er een botsing plaats zou vinden tussen de beoogde participatiesamenleving en de werkelijkheid.

Het kapitaal dat overigens nog steeds de dienst uitmaakt had geen behoefte aan meer mensen die zich inzetten voor anderen. Kinderen kregen geen tijd meer om voor de ouders te zorgen. Dan ging immers arbeidspotentieel verloren. Zoals bekend werden steeds meer intelligente robots ingezet en in het verzorgingshuis wordt regelmatig de ‘personeelsbot’ van het jaar gekozen.

Hermina is al een keer op de eerste plaats geëindigd. Een van de bots aan tafel vertelt dat zij gewoon de tijd neemt voor de mensen die er verblijven. Daarbij is het wel belangrijk in de gaten te houden wanneer het ‘oplaadtijd’ is. ‘Soms zakt iemand van ons in elkaar bij een oudere man of vrouw en die belt dan het alarmnummer omdat ze denken dat wij echte mensen zijn’ De emo-software werkt uitstekend en in sommige gevallen zelfs te goed. De kapitaalverschaffers en de overheid zijn zeer tevreden. De loonkosten zijn lager geworden en sommige ethische dilemma’s zoals het feit of iemand nog wel of geen medicijnen krijgt zijn verdwenen. De machines hebben deze beslissingen voor een groot deel rationeel overgenomen.

Column door Wim Verhoeven voor de Koffiekring Zaanstad, een niet-partijgebonden vrijwilligersinitiatief voor mensen die door de maatschappelijke veranderingen worden getroffen. Ook getroffen door bezuinigingen? Mail Wim! verhoevenkoffiekring@tele2.nl