Zaanstreek

Als een machine verwerkt de maatschappij mensen die als overbodig product worden uitgespuwd. Ik sta aan de ‘onderkant’ en zie een zeef met enorme gaten. Een etage hoger doet de gemeente verwoede pogingen het bedrag van de bijstand te beperken. Door de enorme aanwas , vallen velen echter als overrijpe appels in een boomgaard op de grond.

Door Wim Verhoeven, Koffiekring Zaanstad

Het is niet moeilijk diegenen te vinden die zich niet meer in het systeem bevinden en machteloos wachten op betere tijden. Jongeren, die thuis wonen en geen uitkering hebben en anderen die uitgeschreven zijn. In gesprekken met hen is het schokkend te horen dat het niet meer mogelijk is een normaal bestaan op te bouwen. De lonen die werkelijk worden betaald zijn veelal te laag om in een normaal huis te kunnen wonen. De overheid gaat strenger controleren. Uiteraard belangrijk, maar inmiddels is de kerstboom zo opgetuigd, dat er bij sommigen een zekere blijheid ontstaat als ze uitgeschreven zijn. ‘Eerst weet je niet wat je overkomt’, maar dit gevoel maakt al snel plaats voor ‘nooit meer terug’.

Moeten we dan niet zo langzamerhand constateren dat het leven uit het lood geslagen is. Als je bent toegelaten tot het kasteel dan is het leven van consumeren en vooral egoïsme iets dat je normaal vindt. Het ‘Guccigevoel’. Een diepe gracht scheidt echter het ‘volk’ van de bevoorrechten. Deze eerste categorie bestaat voor een groot deel uit moderne slaven. De behandeling van 1 miljoen zzp’ers is een teken aan de wand.

Het liberalisme ziet deze mensen als ‘helden van de economie’. Het is een voorbereiding op een periode van ‘super-liberalisme’ ook wel libertarisme genoemd. Hierbij zullen alle zekerheden wegvallen en zal de ‘onzichtbare hand van de economie’ tot religie worden verklaard. Het wordt tijd dat we tot inzicht komen.