Een toekomstvisioen...
Een toekomstvisioen...
Naar aanleiding van de invoering van de participatiewet hebben we in Zaanstad de afgelopen periode een beleidsplan en verordeningen vastgelegd, die wij op belangrijke onderdelen niet hebben gesteund. Vorige week stond er in het vakblad Binnenlands Bestuur een artikel, een wanhoopskreet, over de nieuwe regels van de bijstand die in de participatiewet zijn vastgelegd. Die regels zijn zo streng en onrechtvaardig dat ze volgens ruim de helft van de ambtenaren tot wanhoop leiden en onuitvoerbaar zijn.
Column door raadslid Evert Hartog
Om te voorkomen dat onderstaand visioen waar wordt heb ik een agenda initiatief ingediend om er op aan te dringen de regels soepel te interpreteren. Minister Asscher heeft aangegeven open te staan voor ideeën om de regels minder streng te maken. We hebben er bij het college op aangedrongen hier gebruik van te maken door aan te dringen op versoepeling. Zo hopen we de mensen en de uitvoerende ambtenaren te kunnen beschermen voor onrechtvaardige, onmogelijke en onethische regels.
Het visioen
Afgelopen week werd ik op het fietspad een ouderwets brommergeluidje gewaar dat maar niet voorbij wilde gaan. Ik werd nieuwsgierig naar wat mij uiteindelijk zou passeren. Dat duurde lang. Uiteindelijk, op een lang stuk fietspad durfde de bromfietsbestuurder het aan en haalde mij in. Mijn vooroordeel werd bevestigd. Een gebroken vrouw, op een gammel bromfietsje ging mij, oneindig traag, voorbij. Op zulke momenten krijg ik een toekomstvisioen. Ik zie deze vrouw over een jaar of tien verkreukeld achter een treurige voordeur van een veel te dure, maar ooit heel goedkope sociale huurwoning liggen, tevergeefs wachtend op iemand.
Niet dat de overheid en de instanties haar vergeten zijn, nee was dat maar waar. Ze is bedolven onder een onbegrijpelijke berg papierwerk, met eisen waar ze onmogelijk aan kan voldoen. Ze wacht tevergeefs op hulp van buren of verre familie. Ze kan wachten tot Sint Juttemis. Die buren en familie hebben al genoeg aan het hoofd. In plaats van mensen komen er nog meer onbegrijpelijke formulieren.
Drie maanden na haar dood wordt ze thuis gevonden door de deurwaarder en een functionaris van de woningbouwvereniging, verborgen onder en tussen een wanordelijke stapel formulieren. In haar hand zit een mobile telefoon geklemd; zonder beltegoed...
Steun ons om dit niet te laten gebeuren!
Meer lezen?