'Kolossale nederlaag voor bezuinigingskampioenen VVD en PvdA'
'Kolossale nederlaag voor bezuinigingskampioenen VVD en PvdA'
Het belangrijkste feit van de landelijke verkiezingen van 15 maart 2017 is de kolossale nederlaag voor de bezuinigingspolitiek van VVD en PvdA. De PvdA verloor 29 zetels en de VVD 8, een enorm totaal van 37 zetels. Meer dan de helft van het aantal zetels kwijt dat nodig is om een regering te vormen: niets minder dan een scherpe afrekening met het afbraakbeleid van de afgelopen periode. De VVD en de media zullen de 33 zetels voor de VVD presenteren als een overwinning. De VVD heeft echter bij deze verkiezingen 8 zetels verloren en de gehoopte 50 zetels bij lange na niet gehaald. Van de PvdA is weinig meer over dan een romppartijtje. Het neoliberalisme van VVD en PvdA is massaal weggestemd. Dat is één.
Een tweede belangrijk feit is dat de PVV niet verder is gekomen dan een magere 20 zetels. Zelfs met de wind van de asielzoekerscrisis van vorig jaar, de Brexit en de overwinning van Trump vol in de zeilen bleef de PVV een mopperpartij. Meer zetels dan in 2012, toen het gedoogkabinet nog aan Wilders kleefde, maar in vergelijking met het hoogtepunt in de peilingen (36 zetels in januari 2016) toch een tegenvaller.
De rechtse lente is een leeglopende heteluchtballon gebleken. Behalve Wilders behaalden andere kleine rechtse partijen slechts marginale resultaten. Het gebrek aan succes voor Wilders nu betekent trouwens zeker niet dat het gevaar van extreem rechts geweken is. Andere partijen hebben veel items van de PVV overgenomen. Een ‘gewoon’ rechtse partij als de VVD en een uiterst rechtse partij zijn de twee grootste in Nederland. De dreiging die daarvan uitgaat, blijft.
De enorme groep werknemers in Nederland, (m/v, van welke achtergrond dan ook) en hun gezinnen heeft in Nederland geen politieke vertegenwoordiging. Van de oprechte pogingen van de SP om de kampioen van de werkenden en werklozen te worden, kun je in ieder geval zeggen dat deze niet effectief zijn gebleken, ondanks alle inspanningen van de leden. Te grote coalitiebereidheid, teveel nadruk op de top, te weinig mobilisatievermogen; het is nu aan de SP te kiezen voor voortmodderen of een andere toekomst. Nodig is een brede democratische arbeiderspartij, die na een periode van propaganda en verdediging van arbeidersbelangen op het politieke vlak (hogere lonen, werkzekerheid, vaste pensioenen, ingaan van AOW op 65, geen eigen risico in de gezondheidszorg) de weg in kan slaan naar het realiseren van een socialistische maatschappij.
- Lees de hele sociaistische analyse op www.sociaisten.net