Zaanstreek

Nieuw bij deze regeling Leerlingenvervoer wordt dat bij elke aanvraag een keukentafelgesprek plaats vindt. Een team van twee mensen (iemand van het team van leerlingenvervoer en een lid van het jeugdteam) doen deze gesprekken met als doel: "het bevorderen van de zelfredzaamheid en het vragen van meer verantwoordelijkheid van de ouders"... Je zal maar een kind hebben met een handicap, denkt u niet dat elke ouder zich dag in, dag uit, verantwoordelijk voelt en zich afvraagt hoe het straks nu met dat kind moet? Dat zij er niet alles aan doen om dat kind zo zelfstandig mogelijk te maken?

Bijdrage van raadslid Nora Swagerman tijdens het Zaans Beraad van 30 maart 2017

'Wie neemt nou eens mijn zorgen weg?'

Eén van de uitspraken van de deelnemers aan het platform was de hartenkreet 'Wie neemt nou eens mijn zorgen weg?'. En daar zit je dan tegenover twee mensen, die de opdracht hebben je meer verantwoordelijk te laten voelen.

Trouwens hoe gaan we dat straks doen? Op korte termijn worden alleen de nieuwe aanvragen behandeld, maar... er zijn een kleine 600 aanvragen die behandeld moeten worden. Dat betekent dat 2 man een jaar lang fulltime bezig zijn alleen al met het doen van keukentafel gesprekken en dan moet er nog allerlei administratie gedaan worden. Ik zie dat niet als uitvoerbaar als dat binnen de huidige formatie moet gebeuren.

Mensen wordt hun situatie nog eens ingepeperd

Wij zijn bij de SP een groot voorstander van maatwerk, maar als het maatwerk gericht is op het zo min mogelijk bieden van ondersteuning en als de gemeente mensen gaat doorzagen of ze wel alles gedaan hebben om hun kind op school te krijgen en dan te horen krijgen dat 'ze niet creatief genoeg gedacht hebben' (waar gebeurt!), dan gaat dat wel écht te ver.

Als de gemeente vindt dat een kind van 10 jaar met een handicap wel zonder begeleiding met het OV naar school kan gaan, dan gaat dat te ver!

Als ouders een verklaring moeten afleggen waarin aannemelijk gemaakt wordt waarom zij, noch iemand uit hun sociaal netwerk, het kind naar school kunnen brengen dan gaat dat te ver!

Geen echt gelijkwaardig gesprek

Met het woord 'Verklaring' wordt het keukentafelgesprek geen ondersteunend gesprek, maar een afstreeplijstje: zijn opa en oma gevraagd, de buurvrouw enz.? Vergeten wordt dat ouders met een kind, dat niet zo zelfstandig kan zijn, al de hele week aan iedereen in hun omgeving moeten vragen om even bij te springen.

Uit de gehouden enquête bleek ook dat heel veel ouders het helmaal niet zagen zitten om hun kind zelfstandig te laten reizen. Maar... in een keukentafel gesprek moeten zij tot andere gedachten worden gebracht.

Kortom, maatwerk leveren slaat door!

Keukentafelgesprek? Liever duidelijke regels!

In het geval van de Vervoersregeling heeft zo’n kind beslist te maken met allerlei (behandelende) deskundigen, in hun omgeving of op school, die prima kunnen beoordelen of het desbetreffende kind zelfstandig zou kunnen reizen.

Maak nu gewoon duidelijke regels, zorg dat het administratieve proces kort en overzichtelijk is en stuur ouders geen mensen op hun dak om hen te betuttelen, om hen bewust te maken dat ze zelf verantwoordelijk zijn voor het vervoer van hun kinderen.

Laten we streven naar een gemeente die mensen ondersteunt en rechten geeft op noodzakelijke voorzieningen, een gemeente die solidariteit predikt in plaats van mensen steeds voorhoudt dat ze zelf overal voor verantwoordelijk zijn.

Predik liever solidariteit in plaats van invidualisme

Laten geen gemeente zijn, die in keukentafelgesprekken één op één die verantwoordelijkheid, dat individualisme, de mensen nog eens inpepert.

Dus wij zijn wel voor een goede regeling “Leerlingenvervoer”, maar de beoordeling via een keukentafelgesprek kan wat ons betreft achterwege gelaten worden.

Meer lezen?

• Zelfredzaamheid en bureaucratie