Zaanstreek

Hoe dieper je in de huidige maatschappij kijkt, des te meer valt de verandering op die deze heeft doorgemaakt. Herinneren we ons nog wel dat we ooit op weg waren naar een situatie, waarin de mens centraal zou staan? Wanneer is het moment en de gedachte ontstaan al de macht uit handen te geven en de winstmaximalisatie van grote bedrijven voorrang te verlenen boven alles?

Door Wim Verhoeven

Sluipenderwijs is een groot deel van de bevolking een speelbal geworden van de gedachte dat rechts van de streep in het systeem het grote geluk is te vinden. Inmiddels heb ik talloze groepen gesproken die links van de streep moeten zien te overleven. Aan de donkere kant van deze in tweeën gedeelde samenleving is geld niet meer een middel maar een hinderpaal. De maatregelen die door de overheid zijn getroffen gaan aan veel mensen voorbij. Zij merken pas later in welke mate deze hen treffen.

Als dat gebeurt is de verontwaardiging groot en toch zeggen zij niets te kunnen doen. De machtige wals die de ‘marketing’ van het systeem ter beschikking heeft, zorgt er voor dat mensen verpletterd worden.

Op een ochtend schuif ik aan bij de groep ouderen die in wijksteunpunt De Meerpaal koffie drinken. Deze mensen hadden eerder als protest tegen de sluiting van hun recreatieruimte in de hal willen gaan zitten. Maar ja, een buitendeur die steeds opengaat is niet best voor de gezondheid.

De koffie staat amper voor mij of de meningen rollen vanzelf over tafel. De frustratie over het beleid van de overheid wordt meteen kernachtig neergezet: ‘er wordt geschoven met mensen zonder rekening met ze te houden’. Ze voelen zich als het meubilair dat na sluiting van hun recreatieruimte zal worden verkocht. Men wijst op de mensen die in slechte conditie verkeren hierdoor geïsoleerd raken. Er zijn er ook die speciaal hierheen verhuisd zijn vanwege de activiteiten. ‘Nu vallen deze zomaar weg’. Ze voelen zich één familie en wat vaak onderschat wordt, ze hebben heel veel houvast aan elkaar. Als er een nieuwe ruimte wordt aangeboden zal deze moeten worden gehuurd. De hogere kosten zijn echter volgens de groep niet haalbaar. Voor de meesten is eenzaamheid een spookbeeld. Iedereen moet straks langer zelfstandig wonen.

Een man wijst erop dat de criminaliteit enorm toeneemt en dat dit ernstige gevolgen kan hebben voor mensen die alleen wonen. Hij kent een aantal vrouwen waarbij met flink veel geweld was ingebroken. ‘Zij zijn nu erg angstig en durven het huis niet meer uit’. Een andere kennis van hem was in huis gevallen en kon niemand waarschuwen. Ook brengt men naar voren dat ouderen veel te snel na een operatie naar huis moeten. ‘Het zou veel beter zijn deze mensen eerst op te nemen totdat ze voldoende hersteld zijn’.

Enkele deelnemers zijn uitermate negatief over het gemeentebeleid en denken dat protest geen zin heeft. De uitspraak ‘alles is al geregeld, we kunnen niets doen’, geeft dit haarscherp aan. De machteloosheid en de onderliggende woede zijn onderdeel van de giftige cocktail, die je overal tegenkomt.

Gesprek door Wim Verhoeven voor de Koffiekring Zaanstad, een niet-partijgebonden vrijwilligersinitiatief voor mensen die door de maatschappelijke veranderingen worden getroffen. Ook getroffen door bezuinigingen? Mail Wim! verhoevenkoffiekring@tele2.nl