h

Vertrouwen in socialistische ideeën

22 januari 2018

Vertrouwen in socialistische ideeën

Patrick Zoomermeijer
Het 23e congres afgelopen weekend in Hilversum was een inspirerend congres. In een volle zaal werd afscheid genomen door de leden van Emile Roemer in stijl: met Metallica live gespeeld door het Metropole Orkest! Tientallen afgevaardigden spraken over wijzigingsvoorstellen, bijvoorbeeld om ons nóg duidelijker uit spreken tegen racisme, dat in onze huidige kapitalistische maatschappij wordt gebruikt om ons te verdelen.

Terwijl wat ons bindt is menselijke waardigheid, gelijkwaardigheid en solidariteit. Voor de 90% van de bevolking, zwart en wit, die mag vechten over een derde van alle welvaart, terwijl 10% van de Nederlanders twee derde van alle rijkdom bezit. En uiteindelijk ging het congres over de opbouw van onze partij als socialistisch alternatief en als strijdbare organisatie tegen de neoliberale afbraak na de de grootste crisis sinds de jaren dertig.

Natuurlijk vond ik het jammer dat ik niet in het partijbestuur van de SP ben herkozen. Maar ik ben niet ‘diep teleurgesteld’, zoals in het NRC viel te lezen. Dat kan ook niet, want de leden hebben op democratische wijze gekozen, het is allemaal heel netjes gegaan. Ik gun Henk van Gerven zijn plek in het partijbestuur, het is hem gegund. Ook een niet voorgedragen kandidaat maakt dus een kans, en het experiment om leden op de ledenvergadering in hun eigen afdeling rechtstreeks het partijbestuur te laten kiezen heeft een interessante uitslag opgeleverd.

Ik ben erg dankbaar voor de 1277 op mij uitgebrachte stemmen, ruim twee keer zoveel als op het congres in 2015 waar ik in het partijbestuur werd gekozen. Dat is ook meer dan de helft van de ruim 2400 uitgebrachte stemmen die zijn uitgebracht. De leden hebben dus vertrouwen in mij en hopelijk vooral in mijn ideeën, alleen er waren maar 11 plekken in het partijbestuur te vergeven en meer dan 11 kandidaten met meer dan de helft van de stemmen. Ik kwam gewoon wat stemmen te kort.

In de wandelgangen kreeg ik van veel partijgenoten steunbetuigingen, vooral met de opmerking dat ‘mijn geluid zal worden gemist’. Ik identificeer mijzelf niet met de ‘de lijn Gesthuizen’: ik ben tenslotte marxist en voel me meer aangesproken door de strijdbare toon van Lilian Marijnissen toen zij stelde dat “de ‘gewone Nederlander’ de 90% van onze bevolking is die het moet doen met een derde van alle welvaart, terwijl 10% twee derde van alle rijkdom heeft”.

Maar ik sta wel voor verbreding van de partij. Voor het ontwikkelen van ons socialistisch alternatief: meer visie over wat voor maatschappij wij willen en hoe te breken met het kapitalisme dat ons de afgelopen crisis bezorgde. Wat betekent het om niet sociaaldemocratisch maar om socialistisch te zijn? De strijd onverzoenlijk aan te gaan met racisme, discriminatie en uitsluiting.

Dat is wat ik bepleitte of aan de orde stelde in het partijbestuur, en dat zal ik ook nu blijven doen!

In het NRC van 20 januari 2018:

Patrick Zoomermeijer was de afgelopen twee jaar bestuurslid, maar is niet herkozen. In de lunchpauze van het congres hoort Zoomermeijer van de ene na de andere SP’er hoe erg dat volgens hen is. „Ze zeggen: ‘Jouw geluid zal worden gemist.’”

Zijn verhaal, in de verkiezingsfolder met kandidaten, ging over ‘ideologische verdieping’ met vragen als: „Wat maakt de SP socialistisch en niet sociaal-democratisch?” Als het over migratie gaat, hoort Zoomermeijer bij de SP’ers die vooral ruimhartige en humane opvang van vluchtelingen belangrijk vinden. In de partij heet die opvatting nu ‘de lijn-Gesthuizen’, vernoemd naar oud-Tweede Kamerlid Sharon Gesthuizen die voor de SP jarenlang het woord voerde over migratie. In de partijtop lijkt nu de cultureel-conservatieve ‘lijn’ te winnen – met het verhaal dat niet iedereen zomaar kan komen en dat migratiedeals met landen ‘in de regio’, om vluchtelingen daar op te vangen, zo slecht nog niet zo zijn.

Zoomermeijer zegt: „De Turkijedeal is een smerige deal. Punt. En als vluchtelingen eenmaal zijn erkend, vind ik dat we goed voor hen moeten zorgen.” Hij vindt de SP zelf ook „een beetje te wit”. „We moeten de witte cirkel zien te doorbreken.”

Meer lezen?

U bent hier