Zaanstreek

Zij stopt ermee, burgemeester Geke Faber (PvdA), na negen jaar aan het roer te hebben gestaan van de gemeente Zaanstad is het voor haar wel genoeg. Misschien is zij wel op zoek naar een nieuwe 'uitdaging', je weet het niet. Wat je wel weet is dat het hele circus wederom uit de kast gehaald wordt voor de sollicitatieprocedure van het burgemeesterschap.

Door 'rode' Willem Croese, socialistisch burgemeesterkandidaat

Is het niet tijd voor openbaarheid door een burgemeester rechtstreeks te kiezen? Ik vind absoluut van wel, net als dat ik vind dat het Nederlands staatshoofd rechtstreeks gekozen moet worden en niet omdat hij of zij toevallig van de familie Oranje afkomstig is om levenslang aan de touwtjes te trekken. Laat de burgemeesterkandidaten daarom op campagne gaan, laat hen overtuigen waarom zij denken de beste te zijn voor Zaanstad, laat hen zien en horen wat er onder de Zaanse bevolking leeft. Geef lokaal het grote voorbeeld.

Helaas zo zit het systeem niet in elkaar, alles gaat achter de schermen en daar wringt de schoen, de inwoners van Zaanstad weten nauwelijks wat er gebeurt. De Noordhollandse Commissaris van de Koning de heer Johan Remkes (VVD) stelde samen met de gemeenteraad een profiel op met als belangrijkste punten:

“die uitstekend past bij het eigenzinnige en kleurrijke karakter van de stad; die werkt en denkt op universitair niveau; die over veelzijdige bestuurlijke ervaring beschikt in vergelijkbaar complexe functies; die een uitgebreid netwerk heeft op regionaal, provinciaal en landelijk niveau, of in staat is een dergelijk netwerk spoedig te ontwikkelen; die met een ontspannen houding én met humor en relativeringsvermogen het ambt vervult; die met beide benen op de grond staat en tegen een stootje kan”

En hierna kwam de publicatie in de Staatscourant, waarbij stond dat je tot 17 mei kon solliciteren. Het leek mij wel wat, dus schreef ik een brief waarin mijn argumenten staan en maakte de inhoud direct openbaar. Het motto van mijn schrijven is in feite 'Maak Zaanstad Echt Sociaal'. Na de sollicitatiebrief volgde de ontvangstbevestiging, de postbesteller duwde bij mij een dikke enveloppe van de provincie Noord-Holland door de brievenbus.

De aanhef van die bewuste brief was vergezeld met de woorden 'STRIKT PERSOONLIJK'. Waarom eigenlijk? Mogen andere mensen niet weten wat je ontvangt? Nou het is een dikke circulaire met spelregels; verder zat er een formulier bij om Justitie onderzoek naar jezelf te laten doen; je moet een bewijs van Nederlanderschap opsturen en een kopie van het hoogste diploma dat je hebt.

Vervolgens verspreidde de provincie Noord-Holland een persbericht met het nieuws dat er twaalf kandidaten zijn voor het burgemeesterschap van Zaanstad, zes PvdA'ers, twee VVD'ers, drie partijlozen en één SP'er. De pers nam het bericht over. Niemand die iets zei of schreef wie de kandidaten zijn, dat kan ook niet want alles blijft 'geheim'. Okay, één kandidaat was wel bekend en dat ben ik, maar daar zweeg natuurlijk het journaille heel braaf over.

Vorige week woensdag moest ik op audiëntie komen bij de huidige burgemeester van Zaanstad. Mevrouw Geke Faber ontving mij in haar sober ingerichte werkkamer met een indrukwekkend uitzicht op de vernieuwde koopgoot de Gedempte Gracht. Zij nam een kopje thee en ik nam een glas water. Zij had haar iPad paraat met daarnaast een paar blanco A4-tjes waarop zij later tijdens het gesprek notities maakte. Dertig minuten waren er gereserveerd, het werden veertig kostbare minuten.

De Commissaris van de Koning had haar de opdracht gegeven om met mij als kandidaat burgemeester kennis te maken en verslag te doen in de vorm van referentie. Tja, daar zit je dan als burgermoeder tegenover een kandidaat die zichzelf publiekelijk bekend had gemaakt; zijn politieke punten opsomde om te komen tot een sociale gemeente en niet onbelangrijk dat hij bij deze ook protesteerde tegen de procedure die achter de schermen plaatsvindt. En de burgermeester maakte de broodnodige notities voor verslaggeving aan de heer Johan Remkes. Bijzonder aan dit gesprek vond ik dat het een 'verkapt soort sollicitatiegesprek' was, terwijl mevrouw Geke Faber niet in de vertrouwenscommissie (lees: een soort sollicitatiecommissie) van de gemeenteraad zit.

Ik gaf tot slot de burgemeester aan verbaasd te zijn dat mensen denken dat zij als inwoners van Zaanstad op mij kunnen stemmen, terwijl dit niet de gang van zaken is. “Aan wie ligt dat”, vroeg zij. Ik antwoordde: “Aan ons allen.” Geke Faber sputterde nog even na: “Mensen kunnen toch lezen?” En dat is nou precies wat ik bedoel, de afstand tussen bestuurder en inwoners. Het wordt tijd dat Zaanstad de deuren opent, zoek de mensen op, betrek jong en oud bij de zaken die hen dagelijks bezighoudt, maak Zaanstad echt sociaal. Zo moeilijk is het toch niet?