Een inspirerend gesprek met mensen van BaanStede
Een inspirerend gesprek met mensen van BaanStede
Op tafel liggen krantenknipsels van de afgelopen tijd met titels waarin onrust, frustratie, twijfel en onzekerheid de boventoon voeren. Ik ontmoet vanavond mensen van BaanStede om onder het genot van een kop koffie een gesprek te hebben over de maatschappelijke veranderingen. Hoe zien zij de wereld waarin we leven? Alvorens over allerlei zaken te spreken, belanden we automatisch bij het moment dat de wereld voor hen totaal veranderde.
Door Wim Verhoeven
Op die nare dag in oktober 2012 werd aangekondigd dat de werkvoorziening zou worden gesloten. ‘We waren volledig ontdaan’ en ‘het voelde alsof iemand was overleden’ zijn uitspraken die er niet om liegen. Voor deze datum dus vroeger gingen ze met plezier naar het werk. De emotie is voelbaar en het wordt nog erger. Een messcherpe analyse volgt : ‘Als er aan het bestaan getornd wordt, ontstaan er voor ons grote problemen’.
Dit zou voor iedereen kunnen gelden, maar hier kan het nog veel ernstiger uitpakken. Een van de vrouwen geeft een kijkje achter de schermen. Ze zegt dat de radeloosheid menigeen naar de rand van de afgrond heeft gedreven. Sommigen hebben deze ‘diepte’ zelfs bewust opgezocht. Iedereen aan tafel is het erover eens dat de overheid hen niet zo mag behandelen. Het verdwijnen van sociale contacten, isolement en eenzaamheid doemen als een spookbeeld op. Zij vinden dat mensen opzij worden gedrukt. Een van de vrouwen werkt al bijna 40 jaar in het bedrijf.
De onzekerheid knaagt aan hen en wordt zelfs als ‘dodelijk’ omschreven. Alle moeite die ze hebben gedaan om het bedrijf te redden hebben tot niets geleid. ‘De handtekeningen van de actie zijn zo de prullenbak in gegaan’ en ‘de overheid luistert niet naar ons’ zijn uitlatingen die aan duidelijkheid niets te wensen overlaten. De groep denkt dat de beleidsmakers eigenlijk niet weten wat ze met BaanStede willen en voelt zich een blok aan het been van de gemeente.
De samenleving wordt in het algemeen als ingewikkeld gezien. De vele regelingen die door de overheid als een ‘kerstboom’ zijn opgetuigd, de zaken die per internet moeten worden geregeld, een bewindvoerder die je van de domme houdt maken het leven niet gemakkelijk.
Ondanks de situatie is er ruimte voor medeleven : ‘Het is schandalig dat er in ons land een voedselbank is. We vinden dat heel erg voor de mensen die het betreft’. De groep geeft aan dat er weinig mogelijkheden zijn om iets extra’s te doen. Iemand zou best naar een sportschool willen, maar een abonnement zit er niet in. Geld is bijna, zoals bij alle groepen een belemmering in plaats van een hulpmiddel om te leven.
Aan het eind van het gesprek komt nog even een actueel onderwerp aan de orde. Zien de deelnemers een toekomst waar mensen in de wijken, ongeacht de problemen, elkaar zullen ondersteunen? Iemand bedenkt ter plaatse de uitspraak : ‘In een sprookjesbos gaan mensen elkaar helpen!’. Het wantrouwen, door de maatregelen die zijn getroffen, lijkt alleen maar te zijn toegenomen. Onrust, frustratie, twijfel en onzekerheid zijn woorden die blijven hangen. Veel stof om over na te denken!
Gesprek door Wim Verhoeven voor de Koffiekring Zaanstad, een niet-partijgebonden vrijwilligersinitiatief voor mensen die door de maatschappelijke veranderingen worden getroffen. Ook getroffen door
bezuinigingen? Mail Wim! verhoevenkoffiekring@tele2.nl
Verder lezen?