Samen voor Poelenburg - zonder uitsluiting
Samen voor Poelenburg - zonder uitsluiting
Bijdrage van fractievoorzitter Patrick Zoomermeijer tijdens de raadsvergadering van 28 februari 2017
Een oudere alleenstaande Nederlandse vrouw redt zich nog dankzij haar kinderen, maar ze is niet meer erg mobiel. Ze vreest voor wat er gebeurt als haar kinderen niet meer alle tijd aan haar kunnen besteden, en ze voelt zichzelf als een last voor hun. Van Wmo-voorzieningen en thuiszorg heeft ze zelfs nog nooit gehoord.
Een jong Turks-Nederlands gezin werkt hard en vindt het op zich prettig in de wijk. De entree beneden van de flat van Rochdale is netjes opgeknapt. Maar hoe hoger je komt in het trappenhuis, hoe vervelozer en troostelozer het wordt. Hun woning tocht, buren hebben last van schimmel. Daar wordt niks aan gedaan.
Een ander gezin vertelt over de inbraken bij hun en bij hun buren de afgelopen tijd. Terwijl de inbrekers op de camera bij de ingang van de flat zijn vastgelegd, houden de inbraken niet op. Sterker nog, zij en hun buren klagen dat de politie wel vaker is gaan patrouilleren, maar over het onderzoek naar de inbraken horen ze niks meer. Ze voelen zich daardoor niet meer helemaal veilig in hun flat.
Dan een jonge vrouw van Marokkaanse komaf die met haar man bewust haar kinderen in de Nederlandse taal opvoed. Zij vertelt hoe haar kinderen zich op school soms voelen buitengesloten omdat veel andere kinderen onderling en met de klassenassistenten Turks spreken, een taal die zij niet kennen. De schooldirectie treedt hier niet tegen op. Ook maakte ze trouwens pas mee hoe ze afval pas in de zesde ondergrondse container, ver van haar flat kwijt kon, omdat ze allemaal vol zaten. Ze had bijna noodgedwongen haar afval naast een container achtergelaten.
Een jongere op straat zegt dat er vroeger meer voorzieningen voor jongeren in de wijk waren. Zo was er ooit een plek voor jongeren die goed functioneerde. Ze gingen er altijd met plezier heen. Het was een plek waar zij ook zelf dingen organiseerden, zoals sporttoernooien, en iets voor de buurt deden. Het hield hem van de straat, maar nu ziet hij tieners zoals hijzelf er ook ooit één was rondhangen, omdat er geen plek meer is.
De SP luisterde in Poelenburg
De SP hoorde deze verhalen uit eerst hand in Poelenburg. Want de SP is al jaren geworteld in Poelenburg. De afgelopen weken zijn we nog eens de wijk ingetrokken en hebben honderden mensen op straat en aan de deur aangesproken. We luisterden naar ondernemers, professionals, vrijwilligers, maar vooral naar bewoners. Jong en oud. Tot achter de voordeur. Soms moest er daarbij worden getolkt.
De geïsoleerde Turkse vrouw, de oudere Nederlandse mevrouw die de gemeentelijke voorzieningen niet kent, het Turks-Nederlandse gezin met de slechte woning, het gezin dat de politie nu niet doortastend vindt optreden, de Marokkaanse vrouw die moet leuren met haar afval, de jongere zonder eigen plek: dáár gaat het vanavond over! En dit zijn slechts een paar voorbeelden. Maar ze zeggen iets over de staat van de woningen van de Poelenburgers nú, het isolement van sommige Poelenburgers nú, de taalachterstand bij sommige Poelenburgers nú, over dat er nú niets voor jongeren te doen is, over het gebrekkige bereik van de gemeente nú en hoe het buurthuis nog lang niet door iedereen als ‘huis van de buurt’ wordt gezien.
Dan is de vraag: in hoeverre dragen de plannen die we vanavond bespreken bij aan verbeteren van de leefsituatie van deze mensen?
Ik pel af:
Taal: kinderen via een uitbreiding voorschoolse en vroegschoolse educatie (VVE) helpen eerder Nederlands te leren is op zich een goede zaak, en één van de meer kostbare maatregelen die in het plan worden voorgesteld. Maar voor de volwassenen die geen goed Nederlands spreken, of dat wel kunnen maar bijvoorbeeld op school weigeren, zoals de genoemde klassenassistenten, daarvoor doet het niets. De Taalmolen schiet daarin echt tekort, de dichtstbijzijnde locatie voor inburgering is ver buiten de wijk, namelijk in de Kleurenbuurt. De schooldirectie moeten worden aangesproken, opbouwwerk moet tot aan de voordeur gaan komen, meer dan nu het geval is, er moet meer en laagdrempelig taalonderwijs in de buurt komen en ontmoetingsplekken waar het in de praktijk gebracht kan worden, zodat de taal en he onderlinge contact gaan leven.
Het beboeten van wie kennelijk geen Nederlands wil leren, zorgt niet dat iemand opeens Nederlands kan, en doet ook niets aan de situatie op school. Zoals D66 eerder in een debat hierover de taaleis uitlegde klonk het als discriminatie, en daar doen we niet aan mee! Daarom dienen we samen met ROSA en GroenLinks amendement B en een motie in.
Vuil op straat: als mensen willens en wetens afval dumpen, moet dat natuurlijk worden aangepakt. Overigens wordt veel afval over balkons op het gazon gegooid of door 'illegale bewoners' (onderhuurders) en daarvan is zelden te achterhalen van wie dat vandaan komt, dus beboeten is daarvoor helaas een illusie. Wat betreft vuilniszakken op straat: als ze naast de containers staan, moeten we ons afvragen of die wel groot genoeg zijn of vaak genoeg worden geleegd. Dat moet gewoon goed worden geregeld. Een container bij een flat met honderd gezinnen kun je niet maar eens per week legen! Als dat op orde is, dan kun je beboeten als er ondanks dat toch nog wordt gedumpt. Extra inzet om vuil op te ruimen maakt de wijk weliswaar schoner, maar is inderdaad mogelijk een beloning voor ongewenst gedrag, en mag ook niet dienen om het Bewonersbedrijf te sponsoren.
Armoede: geen van de voorgestelde plannen doet hier iets aan, niet aan de wortel ervan. Meer open deuren over maatwerk, meer perspectiefbanen (en dat zijn dus geen volwaarde banen!), allemaal druppels op de gloeiende plaat van jarenlang door Den Haag afgeknepen uitkeringen, pensioenen en AOW, stijgende huren en slechtbetaalde flexbaantjes!
Jongerenwerk: jongerenwerk draait niet in de eerste plaats om het begeleiden van individuele jongeren of het bestrijden van overlast. Het gaat erom jongeren te betrekken bij de wijk, álle jongeren kansen te geven, jongeren collectief verantwoordelijk te maken voor hun wijk. Daar horen voldoende jongerenwerkers zonder caseload en een jongerencentrum bij. Over hoe dat op te zetten mét de jongeren, dienen wij met ROSA, GroenLinks en de ChristenUnie een motie in.
Wonen: de SP heeft zich altijd ondubbelzinnig uitgesproken voor gemengde wijken, tegen segregatie in school en buurt. Dus de intentie tot ‘diversificatie’ delen wij. Maar Poelenburg-Oost met haar dure koopwoningen creëert slechts een nieuwe ‘goudkust’ waar de huidige Poelenburgers alleen maar van kunnen dromen. Uiteindelijk moeten de woningen en voorzieningen binnen de huidige hoogbouw van Poelenburg worden verbeterd. De bewoners voelen zich na het stranden van het Masterplan Poelenburg en alle gedane maar gebroken beloften in de steek gelaten. De renovatie van woningen heeft nog een lange weg te gaan, de opgeknapte straat Poelenburg ziet er mooi uit, maar de woningen aan diezelfde straat zijn nog steeds in slechte staat. Zoals een bewoner treffend zei: maak eerst je hart schoon, en dan pas je gezicht mooi.
Samen, dus geen uitsluiting!
En omdat de SP een partij is van ‘SAMEN’ is en dus niemand uitsluit en zeker niet op sociaal-economische gronden, kunnen wij niet akkoord gaan met de weg richting het toepassen van de ‘Rotterdamwet’ (Wbmgp). Het college geeft immers zelf aan dat ze vooral daarop (artikel 9, sociaal-economische status) willen sturen. Terwijl veel mensen met een laag inkomen of statushouders in hele wijken van Zaanstad nog niet terecht kunnen en er ook in nieuwbouwprojecten als Kreekrijk, Poelenburg-Oost en De Overtuinen waarschijnlijk geen sociale huurwoningen komen, sluit je met deze maatregel hele groepen uit, zonder een alternatief te bieden. Daarom dienen wij samen met ROSA en GroenLinks amendement A in, om punt 1d uit het voorstel te schrappen.
Overigens, volgens onderzoek door de UvA tien jaar na invoering van de Rotterdamwet blijkt dat de toepassing van deze wet niet leidt tot verbetering van de leefbaarheid en veiligheid in de aangewezen buurten, maar wel tot een groter aandeel verhuizingen van mensen zonder inkomen uit werk naar buurten aan de rand van de stad. De SP zegt dan ook: stop met verplaatsen van problemen en pak ze aan. Dat betekent werkgelegenheid, goede voorzieningen en armoedebestrijding. Geen uitsluiting!
Samen Nederland, samen Zaanstad, samen Poelenburg
Tot slot, jullie kunnen er op rekenen dat de SP met de Poelenburgers in gesprek blijft. Zoals we 17 februari deden samen met ons Kamerlid Sadet Karabulut. En we zullen in deze raadszaal blijven komen, ook na vanavond, met voorstellen voor een fijner Poelenburg voor de Poelenburgers nu. Samen!
Meer lezen?