Zaanstreek

Ik spreek deze ochtend met iemand die hulp biedt aan mensen met een, zoals hij dat noemt, sociaaleconomisch zwakkere positie. Een reis door het doolhof van regels, maar vooral ook een blik op wat er gebeurt als je van hieruit met het systeem in aanraking komt. Hij schetst de strijd die men voert om aan de eisen te voldoen en te voorkomen dat je een boete krijgt of wordt gekort op de inkomsten.

Hier in de Noorderkerk ontmoet ik weer de mensen, waar je afkomst, bezit of wie je bent niet belangrijk zijn. Afgepeld tot mens, met een enorme rugzak, maar ondanks dat, een glimlach, een blik vol verwachting als iemand interesse toont in wat hen bezighoudt. Zij komen in aanmerking om een keer per week hier een gratis maaltijd te nuttigen. Het aantal tafels dat bezet is, lijkt groter dan een aantal jaren geleden.

De man die voor me staat heeft een doffe blik in de ogen. Hij legt uit dat zijn inkomen bestaat uit AOW en een klein pensioentje. De huur ligt rond de zeshonderd euro. De laatste jaren heeft hij zijn levensstijl steeds naar beneden bijgesteld. Eerst geen vakantie meer, dan de auto weg en zoals hij vertelt daarna zullen we zelfs op voedsel moeten proberen te bezuinigen. Ik kan niet achter de schermen kijken en het verhaal in detail beoordelen maar de tendens is duidelijk. Uit alle berichten en gesprekken, komt een soort rode draad naar voren.

De afgelopen tijd heb ik deelgenomen aan diverse discussies en dialogen met wijkbewoners. Wat opvalt bij de huidige situatie zijn de vooroordelen en beeldvorming. Kleine zaken kunnen escaleren zoals ik in het volgende fictieve verhaal op een andere manier probeer aan te geven.

Foto: Rechtenvrij

Hoewel ik zomaar ben binnengestapt in buurthuis Kleurrijk, is het mogelijk de draad van mijn gesprekken met mensen weer op te pakken. Aan tafel vertellen een aantal mij over de gang van zake in de Zaandamse Kleurenbuurt.

Op diverse locaties stond deze maand de koffie klaar. In een poging een schim van de belevingswereld van ouderen op te vangen, nestelde ik mij weer aan hun tafels. Wat opvalt is de kwetsbaarheid en de onmacht tegenover een systeem dat hun wereld zonder meer verandert.

Veel mensen verzamelen zich op het perron van het nieuwe station. De trein zal over een uur vertrekken en de reizigers spreken met elkaar over het leven dat achter hen ligt. Zij hebben geboekt voor de laatste reis. Een nieuw fenomeen dat ontstaan is uit onvrede bij ouderen. Op deze voor mij gedenkwaardige dag - het is 23 februari 2023 - blik ik nog even terug in de tijd. Hoe heeft het zover kunnen komen?

Uit de werkloosheidsramingen van de planbureaus (CPB-SCP) zullen in de toekomst steeds minder laagopgeleiden een baan hebben. Daaraan gekoppeld is het scenario dat ook de armoede onder deze groep zal toenemen. De kloof tussen arm en rijk zal groter worden.

Er zijn plekken waar je echt met de kwetsbaarheid en verscheidenheid van mensen wordt geconfronteerd. In zorgboerderij Vredesbest in Assendelft levert BC Works dagbesteding op maat voor jongvolwassenen met verstandelijke beperking. Ook komen er jongeren uit de jeugdzorg of van school met een leerontzegging. Linda van den Berg en Paul Constant zijn enige jaren geleden met deze dagbestedingplek begonnen. De laatste zit tegenover mij zal wat meer vertellen over deze zorg.

De SP Zaanstreek organiseerde op woensdagavond 15 april 2015 een thema-avond over een andere woonvorm. Gastspreker deze avond was Wim Verhoeven.

Foto: Lieke vaan Schie / www.zaanstreek.sp.nl