Zaanstreek

In 1985 schreef Margaret Atwood haar dystopische roman 'The Handmaid’s Tale', waarin ze een beeld schept van New England (een nieuw Amerika) na een staatsgreep, waardoor de grondwet buiten werking is gesteld. In die maatschappij die door een groep streng orthodoxe mannen met harde hand geregeerd wordt, zijn de mensenrechten, de vrijheid van religie, de vrijheid van drukpers en vooral de vrouwenrechten afgeschaft. Vrouwen mogen niets bezitten, ze mogen niet met geld handelen en ze mogen vooral niet leren lezen en schrijven.

De man die de tijd van de grote gezinnen en de vroegere armoede of sobere levensstijl heeft meegemaakt zoekt naar woorden voor de huidige tijd. ‘De kosten van levensonderhoud zorgen ervoor dat ik steeds moet denken aan financiële zaken’. Door het oude plichtsbesef om als vanzelfsprekend te voldoen aan de plichten voelt hij zich ingeperkt.  ‘Aan de gewone waarden van het leven kom je niet meer toe’.  Anderen constateren hier aan tafel dat normale menselijke waarden als het ware opgezogen worden en dat de bodem onder een sociale, rechtvaardige maatschappij langzaam verdwijnt.