Zaanstreek

Voorzitter Martin Schulz van het Europarlement weet wel hoe je populisme bestrijdt. De  ‘fatsoenlijken’ moeten ‘in opstand komen,’ zei hij deze week. Helemaal fout. Sterker nog: zulke elitaire praat is reden te meer om wel op een populist te stemmen.

De afgelopen tijd heb ik deelgenomen aan diverse discussies en dialogen met wijkbewoners. Wat opvalt bij de huidige situatie zijn de vooroordelen en beeldvorming. Kleine zaken kunnen escaleren zoals ik in het volgende fictieve verhaal op een andere manier probeer aan te geven.

Foto: Rechtenvrij

Jesse Klaver en Emile Roemer willen de ongelijkheid verkleinen in Nederland. Gezien hun partijpolitieke achtergrond zal dat weinigen verbazen. Wat wel verbazen kan, is dat recent econometrisch onderzoek van de Oeso en het IMF toont dat gelijkheid gunstig is voor economische groei.

Nu de nationale volkswoede op de hoodvloggers van Poelenburg wat afgenomen lijkt en zich, in elk geval deels, heeft verplaatst naar de corpsballen in Groningen, heeft een van de Zaanse agenten, Tom Verweij, zich op Facebook over de afgelopen periode uitgesproken. In een column beschrijft hij zijn eigen ervaringen als hoofdagent binnen team Zaanstad en daarmee zijn kijk op de gebeurtenissen in Poelenburg. Daarbij levert hij stevige kritiek op iedereen die zich ermee heeft bemoeid zonder te weten wat er nou écht speelde.

De afgelopen week hebben we weer mogen genieten van een knap staaltje sensatiejournalistiek, deze keer over zogenoemde ‘hoodvloggers’. U weet wel, Ismaël Ilgun, de jongen die zijn kijkers meeneemt in zijn dagelijkse leven en een inkijkje geeft in een – voor een heel groot deel van Nederland – onbekende leefwereld. Mainstream mediaoutlets hebben hier talloze teksten en beelden aan gewijd. Met bekende en minder bekende journalisten en tv-persoonlijkheden.

De media en politici lieten zich wederom van hun sterkste kant zien. Zo acteerde de gelouterde Jeroen Pauw in zijn show als zeer verontwaardigde host met twee gezichten terwijl hij vlak voordat de uitzending begon nog amicaal en relaxed met de jongens sprak. Eenmaal aan tafel in de live-uitzending fileerde hij ze en genoot daar zichtbaar van. Hij (evenals andere media-kanalen) kaart daarmee niet de sociale problematieken aan maar maakt net zoals de ‘Hoodvloggers’ onderdeel uit van hetzelfde probleem. Stigmatiseren en scoren, alles voor de kijkcijfers en roem.

Gisteren publiceerde de Zaanse kraakbeweging een aanklacht tegen antikraak en pleitte in plaats daarvoor voor verantwoordelijk kraken als manier om het gebrek aan betaalbare woningen aan de kaak te stellen. Op hoofdlijnen ook de opvatting van de SP. Daarom publiceren we de verklaring hieronder. Het is een reactie op Democratisch Zaanstad (DZ), dat tegen kraken en juist voor antikraak is: een systeem waarin wanhopig naar woonruimte zoekende mensen rechteloos zijn en blijven, iets waartegen ook de SP, bij de antikraakconstructie in de Durghorst, actie heeft gevoerd en initiatieven heeft genomen in de raad. In tegenstelling tot DZ ging de SP wél langs bij de krakers.

Vorige week vond ik een briefje in mijn bus. Een oproep om me hier tégen het AZC uit te spreken, omdat er nog “een klein beetje hoop” zou zijn. Ik zou aan de persoon die het bij mij in de bus geduwd heeft willen vragen: Heb je gekeken in welk gebouw je naar binnen bent gestapt? Heb je de herdenkplaquette aan de muur gezien?

De SP is bij de bewonersbijeenkomst in de Oostzijderkerk geweest en de rondleiding in het voormalig UWV kantoor wat de mogelijke locatie wordt voor een AZC. Tijdens de bewonersbijeenkomst werd door verschillende bewoners hun zorgen uitgesproken over de kleine kamers (5 vierkante meter per persoon) waarin ze moeten verblijven. Echter tijdens de rondleiding in het UWV werd al snel duidelijk dat ze afzonderlijke kamers krijgen en heeft elke etage zijn eigen keuken, toilet en een douche. Ook komen er recreatieruimten zowel binnen als buiten. Ook is de verwachting dat er niet meer mensen in komen als ten hoogste 450.

We leven in een omgekeerde verzorgingsstaat: juist de vuilnismannen, de verplegers, onze leraren, het winkelpersoneel en die meneer met zijn café aan de overkant zijn solidair met de mensen aan de top. Zij zijn de ‘sterke schouders’ die de zwaarste lasten dragen. En een steeds groter deel van de zogenaamd ‘succesvolle’ en ‘innovatieve’ mensen is rijk geworden op kosten, of zelfs ten koste, van anderen.